سنجش شاخص های توسعه پایدار شهری با استفاده از تکنیک تاپسیس در شهر مشهد

با بروز ضایعات زیست محیطی و کاهش سطح عمومی زندگی به ویژه در جوامع شهری طی دهه های گذشته، رهیافت توسعه پایدار به عنوان موضوع روز دهه ی آخر قرن بیستم از سوی سازمان ملل مطرح و به عنوان دستور کار ۲۱ در سطوح بین-المللی، منطقه ای و محلی تعیین گردید. در این ارتباط، شناخت وضعیت پایداری شهرهای کشور از جمله کلان شهر مشهد جهت بهبود وضع موجود و دستیابی به شهرهای پایدار از اهمیت زیادی برخوردار است . در واقع مسئله این است که شناختی در مورد وضعیت حوزه های مختلف شهر مشهد از نظر شاخص های توسعه پایدار در سال های اخیر در دست نیست. بنابراین با در نظر گرفتن ابعاد توسعه پایدار، سوال اصلی این پژوهش بدین شرح می باشد :وضعیت شهر مشهد از نظر سطح پایداری در ابعاد و شاخص ها مختلف آن در سال های ۱۳۹۳ و ۱۳۹۹ چگونه است؟ جهت پاسخ به این مساله، شاخص های توسعه پایدار برای شهر مشهد در ۱۲ حوزه آموزش، انرژی، حوادث و بلایای طبیعی، دولت محلی، سلامت، سرپناه، پسماند، ارتباطات، حمل و نقل، آب و محیط زیست مورد واکاوی قرار گرفت. سپس با توجه به تکنیک تاپسیس وزن هر شاخص با توجه به نظر کارشناسان و هم چنین ماهیت هر شاخص به صورت مثبت و منفی مشخص گردید. محاسبات هریک از شاخص ها برای شهر مشهد با استفاده از تکنیک تاپسیس به مقایسه توسعه پایدار مشهد بین سال ۱۳۹۳ و سال ۱۳۹۹ پرداخته است. نتایج تحقیق نشان می دهد امتیاز شاخص های توسعه پایداردر سال ۱۳۹۹ نسبت به سال ۱۳۹۳ میزان کمتری داشته است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، شهر مشهد ، تکنیک تاپسیس