الگوی برمون و گریماس در واژانه(مبتنی بر آثار نیلوفر مسیح)

تحلیل و باز خوانی ساختار های روایی موجود در ژانر نوظهور «واژانه» براساس الگوی برمون و گریماس، می تواند در شناخت این ژانر که در سال ۱۳۷۷توسط آرش آذرپیک به ادبیات ایران و جهان معرفی شد ، موثر واقع شود. این نوشتار به روش توصیفی_تحلیلی به بررسی ساختار روایی واژانه های نیلوفر مسیح براساس الگوی برمون و الگوی کنشگر و جهانشمول گریماس خواهد پرداخت. براساس الگوی برمون هر روایتی از یک پی رنگ و سه پایه تشکیل شده است که پایه ها عبارتند از: وضعیتی که خود را آماده ی رخداد و حادثه می بیند، رخداد یا حادثه و وضعیت پس از رخداد یا حادثه که دوباره به سکون و تعادل برمی گردد. براساس الگوی کنش گریماس نیز هر روایت از چندین شخصیت اصلی سامان یافته است که عبارتند از: کنش گزار یا فرستنده، کنش گر یا فاعل، هدف کنشیار، کنش پذیر، یا دریافت کننده، و ضد کنشگر. که در ساختار روایت مشخص شده و ساختار روایت های موجود در واژانه های نیلوفر مسیح براساس این نقش ها تحلیل و بررسی می شود. بنابراین در این نوشتار که به روش تحلیلی_توصیفی نگارش یافته است؛ می توان نتیجه گرفت که ساختارهای روایی موجود در این واژانه ها با دستاوردهای الگوی برمون و گریماس قابل تطبیق است.

کلیدواژه ها:

واژانه ، ساختار روایی ، الگوی برمون ، الگوی گریماس