پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس انعطاف پذیری شناختی، سبک های حل مساله و تاب آوری در زوجین

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس انعطاف پذیری شناختی، سبک های حل مساله و تاب آوری در زوجین انجام شد. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ۲ شهر تهران در سال ۱۳۹۹ و حجم نمونه با روش نمونه گیری در دسترس برای تعیین حجم نمونه استفاده شد که تعداد آن ها ۲۶۰ نفر از زوجین در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها ازپرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰)، سبک های حل مساله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶)، تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و طلاق عاطفی گاتمن (۲۰۰۸) استفاده شد. نتایج نشان داد که انعطاف پذیری شناختی با طلاق عاطفی رابطه منفی معنادار دارد همچنین سبک های حل مساله کارآمد با طلاق عاطفی رابطه منفی معنادار دارد در حالی که سبک های ناکارامد حل مساله با طلاق عاطفی زوجین رابطه مثبت معنی دار دارد از طرف دیگر تاب آوری و تمامی مولفه های آن (به استثنای کنترل)، با طلاق عاطفی رابطه منفی معنادار دارند. بر اساس یافته های این پژوهش، انعطاف پذیری شناختی، سبک های حل مساله و تاب آوری می توانند طلاق عاطفی را پیش بینی کنند. بنابراین مشاوران و درمانگران می توانند با آموزش های به موقع و مناسب در زمینه انعطاف پذیری شناختی ، سبک های حل مساله و تاب آوری احتمال بروز طلاق عاطفی در زوجین را کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری شناختی ، تاب آوری ، سبک های حل مساله ، طلاق عاطفی