پیش بینی تاب آوری بر اساس رهبردهای مقابله ای در بیماران مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تاب آوری براساس راهبردهای مقابله ای در بیماران مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت بود از کلیه بیماران مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک که به کلینیک های درمانی وابسته به علوم پزشکی شهرستان اراک در سال ۹۹-۹۸ مراجعه کرده بودند. نمونه آماری شامل ۳۴۷ زن، ۱۸تا ۵۵ ساله که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه راهبردهای مقابله ای موس و بلینگز و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد، راهبردهای مقابله ای متمرکز بر هیجان، مقابله متمرکز بر مهار جسمانی یا جسمانی کردن مشکلات با تاب آوری رابطه منفی و معنادار و با راهبردهای (مقابله متمرکز بر حل مسئله و مقابله متمرکز بر ارزیابی شناختی رابطه مثبت و معنادار دارد. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که می توان با تقویت راهبردهای مقابله متمرکز بر حل مسئله و مقابله متمرکز بر ارزیابی شناختی زمینه را برای افزایش تاب آوری و جلوگیری از ابتلا به اختلالات سایکوسوماتیک فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، راهبردهای مقابله ای ، اختلالات سایکوسوماتیک.