بایسته های اخلاقی و پرورشی در عرصه تربیت با تاکید بر دیدگاه امیرالمومنین(ع)

خلق یکی از صفات نفسانی است که انسان را به انجام کارهای روزمره بدون تفکر وسوسه می کند و بر دو قسم است: بخشی از آن طبیعی است و متکی بر فطرت انسان است. یک مثال زمانی است که مردی به خاطر چیزهای جزئی خشمگین می شود یا از اتفاقات بی اهمیت می ترسد یا خوشحال یا افسرده می شود. بخش دیگر آن به آداب و رسوم و شیوه های ما متکی است. این قسمت ابتدا بدون شک بر اندیشه تکیه داشت، اما بعدا به دلیل تمرین و تکرار حالتی عادی به خود می گیرد. سپس بدون هیچ فکری کار می کند. یکی از ویژگی های اخلاق و تربیت از دیدگاه امیرالمومنین (ع) این است که مبتنی بر علم و حکمت و منطق است نه جهل و خرافه و پیروی از روی تقلید. هدف اخلاق و تربیت اسلامی تهذیب نفس و روح انسان است تا بتواند از همه امکاناتی که در اختیار دارد استفاده کند و از این طریق به عنوان خلیفه خدا در زمین برسد و از آنجا که توجیه این اصول و صفات و اهداف تنها در قرآن و سخنان اهل بیت و تحقیقات فراگیر در مکتب حیاتبخش اسلام امکان پذیر است، لذا جز با رجوع به موارد فوق نمی توان به جزئیات رسید. این نوشتار با هدف بررسی مفهوم و بایسته های اخلاقی و پرورشی از دیدگاه امیرالمومنین (ع) انجام شده و در این راستا از روش مرور مقالات و منابع معتبر استفاده نموده است.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، تربیت ، امیر المومنین(ع) ، خلق و خو ، اسلام