تحلیل تطبیقی روانشناسی شخصیت ازدیدگاه فروید و آموزه های نهج البلاغه
محل انتشار: دوفصلنامه مطالعات حدیث پژوهی، دوره: 7، شماره: 14
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 386
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MHP-7-14_004
تاریخ نمایه سازی: 12 فروردین 1402
چکیده مقاله:
در روانشناسی، شناخت شخصیت و اجزای آن نقش بنیادینی در درمان اختلالات روانشناختی دارد. نظریه روانکاوی فروید تمام جنبههای مختلف شخصیت را از زمان پیدایش تا درمان اختلالات شخصیت شامل میشود. به باور فروید، روان انسان از ساحتهای سهگانه نهاد، من و فرامن تشکیل شده است که هر سه ساحت از نوع ذهنی هستند. وی همچنین سه حالت به نامهای خودآگاه، نیمه خودآگاه و ناخودآگاه برای روان انسان در نظر گرفته که از میان آنها، ناخودآگاه بیشترین تاثیر را در رفتارهای انسان دارد. همچنین نظریه فروید در تبیین ماهیت و ارکان روان انسان از منظر آیات قرآن، روایات و به ویژه نهجالبلاغه، مخدوش است. پژوهش حاضر که با روش توصیفی - تحلیلی به مطالعه تطبیقی شخصیتشناسی از دیدگاه نهجالبلاغه و روانکاوی فروید پرداخته است؛ سعی دارد با استفاده از منابع روان شناختی و آرای امیرالمومنین (ع) مفهوم روح و نفس را در نهجالبلاغه و جایگاه آنها در روانشناسی شخصیت بررسی نماید. یافتههای پژوهش نشان دادهاند که مهمترین تشابه دو دیدگاه، رشد و پیشرفت معیارها و رفتار اخلاقی و تفاوتها این است که نگرش نظریه روانشناسی، انسانمحور ومحدود به نفس اماره آدمی است و تنها به بهزیستی فردی و اجتماعی توجه میکند، در حالی که نگرش امام علی (ع) در نهجالبلاغه، علاوه بر توجه به ابعاد انسانی، خدامحور است وبا روشهای موثرتری همچون توجه به ابعاد عمیق روح انسانی به تعالی روح و ارتباط با خدا توجه میکند و به طور معناداری باعث کاهش نشانههای آسیب های روانی همچون اضطراب و اختلال در عملکرد اجتماعی و فردی دربین اقشار عمومی جامعه شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد علیمحمدی
دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علامه طباطبایی(ره)
مریم براتیون
دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علامه طباطبایی(ره)