نقش خودناتوان سازی در پیش بینی اضطراب امتحان دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودناتوان سازی در پیش بینی اضطراب امتحان دانش آموزان صورت گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره اول شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۳۹۶– ۱۳۹۵ بودند (۱۶۲۸۲=n). نمونه پژوهش ۱۰۰ نفر از دانش آموزان بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیل برگر، مقیاس خود ناتوان سازی جونز و رودوالت استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک نرم افزار آماری SPSS و به روش آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه صورت گرفت. یافته های به دست آمده نشان داد بین خودناتوان سازی با اضطراب امتحان دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین مولفه های خلق منفی و کمی تلاش با اضطراب امتحان دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد خودناتوان سازی ۴۸ درصد توانایی پیش بینی اضطراب امتحان دانش آموزان را دارد. نتایج به دست آمده لزوم توجه به متغیر خودناتوان سازی در خصوص کار با دانش آموزان دارای اضطراب امتحان را به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، اضطراب امتحان ، خودناتوان سازی