ضرورت توجه به آینده نگری در برنامه ریزی آموزشی

برنامه ریزی آموزشی فعالیتی است که به مقامات دولتی امکان می دهد توسعه آموزشی را جهت دهی کنند و مداخلات اولویت دار را شناسایی کنند. پس از پشت سر گذاشتن یک بحران بزرگ اعتماد در دهه ۱۹۸۰، برنامه ریزی آموزشی دستخوش تحولات اساسی شده است: مشارکتی تر، انعطاف پذیرتر، کمتر تکنوکراتیک و همچنین متنوع تر شده است. این نوع برنامه ریزی آموزشی از آنچه تمرکز اصلی آن برای مدتی طولانی بود - برنامه ریزی زیرساخت ها، افزایش دسترسی و افزایش کارایی - فراتر رفته است تا استراتژیک تر شود و به انواع موضوعات کلیدی نظام آموزش و پرورش مانند کیفیت، نابرابری و عوامل موثر بر تقاضا بپردازد. آینده نگری زمینه ای بسیار پیشرفته و جا افتاده است که عمدتا توسط کشورهای توسعه یافته به ویژه در ایالات متحده و اروپا تسلط دارد. این زمینه ممکن است عاملی کلیدی در افزایش ظرفیت این کشورها برای پیشروی در توسعه جامعه و ملت سازی در مقایسه با سایر کشورهای جهان باشد. شواهد زیر به وضوح نشان دهنده تعهد طولانی این کشورهای توسعه یافته به ویژه ایالات متحده به آینده نگری در برنامه درسی است. درسی آنها چگونه برنامه ریزی آینده را در تئوری و عمل انجام می دهد، به علاوه اینکه آیا دوره های خاصی وجود دارد که اساسا به روش های خاص اختصاص داده شده است. با توجه به موضوع مورد بررسی هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ضرورت توجه به آینده نگری در برنامه ریزی آموزشی بوده است. روش مطالعه در این پژوهش به صورت تحلیلی _ توصیفی می باشد. برای این منظور از ابزارهای کتابخانه ای مانند؛ کتب، پایان نامه ها، اسناد، مقالات مرتبط با موضوع بهره برده شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، آینده نگری ، برنامه ریزی آموزشی ،