نقش آموزش و پرورش درشکوفایی استعداد دانش آموزان

چکیده :از آموزش و پرورش تعاریف زیادی به عمل آمده است. عده ای آن را عمل بار آوردن کودک یا جوان می دانند که وسیله قرار می گیرد تا جمیع استعدادهای روانی و جسمانی تحت تعلیم گسترش یابد.گروهی معتقدند آموزش و پرورش عملی است که به وسیله بزرگسالان روی خردسالان انجام می شود و به عبارت دیگر عملی است که نسل متقدم بر روی نسل متاخر انجام می دهد.دسته ای آموزش و پرورش را کنش های تاثیراتی می دانند که در متعلم اعمال می شوند تا بدان وسیله در او شناخت ها، عادات، ارزش ها، روش زندگی و … بوجود آمده و به او اجازه می دهد که از خود فعالیتهای نهادی را که شخصا قادر به تحقق آنها نبوده است، بروز دهد.بنابر تعاریف فوق می توان گفت که آموزش و پرورش عملی است به منظور تربیت و تکامل روان و جسم، احساسات و عواطف یک فرد، که یک جامعه یا یک گروه اجتماعی سعی دارد بوسیله آن قدرتی را که از طریق یادگیری هایش بدست آورد، جهت ادامه حیات فردی و جمعی به اعضای جوان انتقال دهد. این چنین تربیتی لازم است تا موجب شود که فرد با استفاده بهتر از منابع موجود در یک جامعه و تفهیم ارزش های واقعی آن به سوی زندگی بهتر در آن جامعه جهت خود و دیگر افراد جامعه سوق داده شود. از این روست که هدف تعلیمات رسمی در یک اجتماع باید ضمن شناخت و شکوفایی استعدادها به حقیقت آنچه که می تواند ایده آل باشد و آنچه که باید مورد استفاده قرار گیرد، بپردازد.کوشش های تربیتی باید دارای هدفی چون فراهم نمودن تسهیلات ادامه حیات فرد در ارتباط با جمع، متناسب با مکان و زمان، تفهیم مفاهیم ارزش ها، پیشرفت های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی باشد.