بررسی انواع تعاملات اجتماعی و راهکارهای گسترش آن در مدارس

پژوهش حاضر به بررسی ارتباطات میان کلاسی یادگیرندگان پرداخته و تاثیر آن در توسعه مهارت های ارتباطی در یادگیرندگان را مورد بررسی قرار داده است. لازم است که در برنامه ریزی های مدارس به ارتباطات میان کلاسی یادگیرندگان توجه بیشتری شود و برنامه ریزی لازم در جهت ارتقای تعامل بین کلاسی یادگیرندگان صورت گیرد. سه راه اساسی وجود دارد که یادگیرندگان می توانند با همدیگر تعامل داشته باشند. یادگیرندگان می توانند با همدیگر رقابت کنند تا مشخص شود بهترین یادگیرندگان کلاس چه کسانی هستند، یادگیرندگان می توانند به تنهایی و بر اساس یک معیار مشخص کار کنند و یا یادگیرندگان می توانند با همدیگر همکاری کنند و مسئولیت یادگیری همدیگر و همچنین یادگیری خود را بر عهده بگیرند. بسیاری از یادگیرندگان تمایل دارند مدرسه را مکانی رقابتی ببینند که در آن مهم است که بهتر از سایر یادگیرندگان عمل کنند. در طول سالیان، آموزگاران تشویق شده اند تا یادگیری فردی را ساختار دهند که در آن یادگیرندگان به تنهایی کار کنند. بر اساس تحقیقات مختلف، یادگیرندگان هنگامی که فعالیت و کار دسته جمعی انجام می دهند، با همدیگر صحبت می کنند و از درک مطالب با همدیگر مطمئن می شوند، نسبت به زمانی که یادگیرندگان با همدیگر رقابت می کنند یا به تنهایی کار می کنند، مطالب بیشتری می آموزند. تعامل اجتماعی نقش مهمی در یادگیری دارد. ثابت شده است که تعامل با افراد دیگر در کمک به یادگیرنده برای سازماندهی افکار خود، تامل در درک مطالب و یافتن شکاف های موجود در استدلالات خود بسیار موثر است. یکی از دلایل این امر این است که سیستم های آموزش و ارزیابی، تمایل دارند تاثیر آموزگاران را بر یادگیری یادگیرندگان ارزیابی کنند و قدرت اثربخشی تعامل مناسب یادگیرنده با یادگیرنده در بهبود نتایج یادگیری را دست کم گرفته اند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، تعامل بین کلاسی می تواند موجب افزایش مهارت های اجتماعی، کاهش انزوا، افزایش بهره وری در یادگیری و مسئولیت پذیری بیشتر یادگیرندگان شود.

کلیدواژه ها:

تعامل بین کلاسی ، رابطه یادگیرنده- محتوا ، رابطه یادگیرنده- یادگیرنده ، رابطه آموزگار- یادگیرنده.