ظهور فساد و تاثیر آن بر عالم و انسان از دیدگاه قرآن و حدیث

این مقاله بر آن است تا با پژوهش پاسخ های مفسران و بزرگان را جمع بندی کند و تاثیر گناهان را بر جهان هستی ثابت نماید در باب معنای فساد در آیه ۴۱ سوره روم تفاسیر مختلفی در دست است از نظر «نحاس»، آیه را بنا بر اینکه فساد، خود گناهان مراد باشد یا، نتیجه گناهان، به دو صورت می توان معنا کرد: در صورت اول معنای آیه این است: گناهان در بر و بحر ظاهر شده که انسان خودش آن را مرتکب شده است، «بما کسبت ایدی الناس» نتیجه آن خواهد بود که انسان نتیجه بد برخی از اعمالش را خواهد چشید؛ «لیذیقهم بعض الذی عملوا» در این صورت «ما کسبت ایدی الناس» خود گناهان خواهد بود. انسان همواره در طول حیات خویش با فراز و نشیب های زیادی روبه رو می شود. انسان در طول مسیر زندگی دچار خسران و زیان های مادی و معنوی فراوانی می شود که فعل انسان هیچ دخل و تصرفی در وقوع آن ها ندارد . آدمی همواره به دنبال دلیلی برای این اتفاقات می گردد. مطابق آیه ۴۱ سوره روم «ظهر الفساد فی البر و والبحر بما کسبت ایدی الناس....» فساد هایی که در خشکی و دریا ظهور پیدا کرد و آن به سبب اعمال و کارهایی است که انسان انجام داده است. بیشتر مفسرین کرام تاثیر فساد را بر عالم به صورت خرابی ها و ویرانی های جمعی مثل زلزله ، قحطی و.... بیان کرده اند. و در احادیث متعددی هم این بیام آمده است که فساد و عذاب ها به سبب اعمال بد انسان می باشد.

کلیدواژه ها:

آیه ۴۱ روم ، ظهور فساد ، تاثیرات فساد ، آثار فساد