بررسی سیر تحول زیبایی شناسی در مکاتب مختلف معماری

یک بعد از ابعاد معنوی انسان علاقه به جمال و زیبایی است. علاقه به جمال و زیبایی در انسان باعث شده که انسان زیبایی را در تمامی شئون زندگی خود از جمله معماری دخالت دهد. در واقع انسان از زمانی که کار معماری را آغاز کرده ، به نیازهای روحی و حس زیبایی شناسی نیز توجه کرده است. بنابراین توجه به زیبایی شناسی در معماری و سعی در کاربست اصول آن در کار معماری، بسیار مهم و قابل توجه است. با توجه به اهمیت موضوع، این پژوهش به بررسی سیر تحول زیبایی شناسی در مکاتب مختلف معماری می پردازد. دیدگاه های نظری حاکم از ابتدا تا اکنون هر کدام که تنها به یک یا چند بعد از ابعاد بهم پیوسته زیبایی شناسی معماری از منظر انسان پرداخته اند. در دوره کلاسیک با تاکید بر رویکرد استعلائی و ماورایی کالبد انسان، در دوره رنسانس با تاکید بر رویکرد شناختی ابعاد کالبد انسان، در دوره مدرن با تاکید بر رویکرد ریاضیاتی کالبد انسان و در دوره پست مدرن با انتقاد از خلاء کالبد انسان در معماری مواجه شد؛ تا این که پارادایم حاضر در زیبایی شناسی معماری با تاکید بر نگرش انسان محوری را اساسا میتوان یک نظریه در خصوص «تجربه » دانست که حیطه عمل آن تا حد زیادی از تمرکز بر عناصر ساختمانی و فضایی به بازه کاملی از تجربه های ادراکی انسان گسترش یافته است و ادراکات زیبایی شناسی معماری میتوانند یک زمینه تجربی از قضاوت های زیبایی شناسی را ارائه دهند و ترجیحات زیبایی شناسی، نتیجه فرآیندی شناختی/عاطفی است که نقش اساسی تجربه فرد می تواند توجیه کننده آن باشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: زیبایی شناسی ، زیبایی ، زیبایی شناسی معماری ، مکاتب معماری ، تحول زیبایی شناسی