تاثیر باکتری ها در خود ترمیمی بتن زیستی

یکی از پر استفاده ترین مصالح عمرانی ملات بتنی میباشد. ترک ها و شکاف های به وجود آمده در مصالح عمرانی از جمله بتن منجر به کاهش مقاومت و کوتاه شدن طول عمر سازه های بتنی می شود. با ترمیم به موقع ترک ها و شکاف های اولیه با عمق کم به منظور جلوگیری از گسترش آنها در بتن و تخریب و ضرر بیشتر بنا های مهم و استراتژیک در کشور می توان هزینه اقتصادی را در سطح کلان کاهش داد. یکی از روشهای ترمیم، روش خود ترمیمی با وجود میکرواورگانیسم ها در اتصال ترکیبات بتن و ایجاد بتن زیستی به عنوان یک روش بسیار مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست میباشد. در این مقاله مروری ضمن بررسی تاثیر باکتری ها در خود ترمیمی بتن زیستی از پایگاه های علمی به تجزیه و تحلیل طول عمر، پایداری، مقاومت بتن، و همچنین سازگار بودن با طبیعت پرداخته شده است . برای ترمیم شکاف و ترک بتن میتوان گونه ای از باکتری های مقاوم به محیطهای سخت به نام باسیلوس ها، اشریشیا کلی، سودوموناس، و پروتئوسها که تولید روسوبات کلسیتی می کنند استفاده نمود. حضور کربنات کلسیم ایجاد شده توسط باکتری در شکاف اولیه با عمق کم میزان پایداری و مقاومت را به طرز چشمگیری افزایش، و میزان نفوذ پذیری را به مقدار مطلوب کاهش خواهد داد. بدلیل کاهش جریان آب با گذشت زمان، میزان مقاومت فشاری و طول عمر و پایداری بتن افزایش پیدا خواهد کرد. بنابراین استفاده از میکرواورگانیسمها را می تواند به عنوان یک روش زیستی و سازگار با طبیعت نام برد. این مقاله به بررسی پیشرفت های اخیر و توانایی انجام و موقعیت کنونی و راه کار پیش رو بشر در ساخت چنین فناوری پرداخته است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: باکتری ، بتن زیستی ، محیط زیست ، مقاومت