ارزیابی روند تغییرات کاربری های مختلف اراضی در محدوده شهر کرمان با استفاده از سنجش از دور

افزایش روز افزون جمعیت از یک طرف و محدودیت عرضه منابع طبیعی از طرف دیگر، باعث تغییر بیش از پیش کاربری اراضی و در نتیجه تشدید تخریب اراضی شده است. این تغییر و تخریب، زمینه ساز افزایش شدت فرسایش خاک و به دنبال آن بیابان زایی در مناطق خشک ونیمه خشک شده که در نهایت امنیت غذایی بشر را مورد تهدید جدی قرار داده است. این پژوهش با هدف بررسی روند تغییرات کاربری اراضی در بیست سال اخیر در شهر کرمان و مناطق حاشیه آن از طریق تصاویر ماهواره ای و روش های سنجش از دور انجام شد. به این منظور، از سری تصاویر ماهواره لندست مربوط به سال های ۲۰۰۰، ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰ استفاده شد. پس از انجام مراحل پیش پردازش تصاویر ماهواره ای و با اعمال روش PCA و به کارگیری شاخص NDVI از طریق طبقه بندی نظارت شده و الگوریتم حداکثر احتمال، نقشه کاربری اراضی تهیه شد. در ادامه، با استفاده از آزمون صحت کلی و ضریب کاپا صحت نقشه های تولیدی تعیین شد. نتایج نشان داد که از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ با افزایش جمعیت و توسعه شهر نشینی اراضی با کاربری مسکونی روند افزایشی داشته و در نتیجه خشکسالی های اخیر، مساحت اراضی با پوشش گیاهی متراکم و غیر متراکم روند کاهشی داشته است. همچنین تپه های شنی به علت پیشروی آنها به سمت شرق و جنوب شهر، روند افزایشی و اراضی بایر در نتیجه افزایش اراضی مسکونی و پیشروی تپه های شنی روند کاهشی نشان داده است. یافته های این پژوهش لزوم جلوگیری از تغییر کاربری اراضی غیراصولی که پیامد آن تخریب و تهدید بقای ساکنین منطقه است، را مورد تاکید قرار دارد.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، تغییرات زمانی ، سنجش از دور