راهبردهای توسعه پایدار در منابع طبیعی با تاکید بر سامان های عرفی مرتعی و جوامع عشایری

منابع طبیعی، بستر حیات و توسعه پایدار کشور و پشتوانه بخش کشاورزی محسوب می شود. مراتع در مقام یکی از منابع طبیعی تجدید پذیر، دارای نقش های مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی هستند. به شرط برنامه ریزی معقول و منطقی همراه با مدیریت مناسب در بهره برداری از مراتع، این منابع طبیعی می توانند در امر توسعه پایدار موثر واقع شوند. توجه به جامعه عشایری به عنوان بهره برداران از مراتع کشور و اتخاذ تدابیر لازم برای توسعه پایدار این جامعه پویا و در حال تحول از ضروریات برنامه ریزی جامع توسعه در کشور است. در این تحقیق به بیان اهمیت و ضرورت حفاظت و بهره برداری از مراتع در راستای توسعه پایدار پرداخته می شود. مدیریت پایدار مراتع مدیریتی است که تمام جنبه های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی مراتع را در نظر گرفته و در جهت ادغام آن ها برای رسیدن به آینده ای پایدار تلاش کند. هیچ یک از نظریات و مدل های توسعه عینا نمی تواند در مناطق عشایری کشور عملی گردد و مدل توسعه عشایر کشور باید یک مدل بومی باشد. ارتقای پایداری سامان های عرقی مرتعی مستلزم جامع نگری و حرکت در مسیر اقتصاد سبز در بهره برداری از مراتع است. پایداری سامان های عرفی مرتعی؛ زمانی حاصل می شود که بین تولید و بهره برداری از آن تعادل وجود داشته باشد. ایجاد سیاست های تشویقی برای بهره برداران به منظور استفاده های چندمنظوره از مراتع برای افزایش درآمد و معیشت پایدار، ازجمله راهکارهای بهره برداری پایدار از مراتع است.

کلیدواژه ها:

معیشت پایدار ، اقتصاد سبز ، پایداری ، سامان های عرفی مرتعی