ارزیابی رفتار مسیریابی در زنان و مردان با تاکید بر هوش هیجانی

هوش هیجانی ازجمله عامل تاثیرگذار در حیطه روانشناسی است و با عواملی مانند خودآگاهی، خود مدیریت، آگاهی اجتماعی، مدیریت روابط با مسیریابی می تواند ارتباط داشته باشد. لذا هدف از این پژوهش بررسی رفتار مسیریابی زنان و مردان با تاکید بر هوش هیجانی است. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است و در این راستا به منظور گردآوری داده ها از مشاهدات میدانی، پرسشنامه، بازدید سایت استفاده شده است. بر اساس حجم جامعه در محله سجاد با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه ۲۹۶ نفر محاسبه شده است و پرسشنامه به صورت نمونه گیری هدفمند در میان از مردان و زنان تکمیل گردیده است. تحلیل داده ها برای تاثیر هوش هیجانی بر مسیریابی با آزمون های آمار استنباطی در نرم افزار spss صورت گرفته است و به داده ها پس از بررسی نرمال بودن داده ها بر اساس آزمون کولموگروف- اسمیرنف، ماتریس همبستگی متغیرها، بررسی ضریب همبستگی متغیرهای مسیریابی مردان و زنان، آزمون t تحلیل گردیده است. نتایج حاکی از آن است که رفتار مسیریابی زنان و مردان متفاوت است و زنان در مسیریابی از دانش مسیر و نشانه استفاده می کنند، زنان در فرآیند مسیریابی کنترل اضطراب و نگرانی کمتری دارند و همچنین خودآگاهی کمتری نیز نسبت به مردان دارند. همچنین زنان در ارتباط برقرار کردن در مسیریابی احساس صمیمت و همدلی بیشتری دارند اما در مدیریت استرس دچار مشکل می شوند و توانایی پایینی دارند و در مقابل مردان در مسیریابی از دانش مختصات و پیمایشی استفاده می کنند. همچنین مدیریت استرس مردان بالا است و خودآگاهی و خود مدیریتی مردان بالاتر است.

کلیدواژه ها:

جنسیت ، مسیریابی ، هوش هیجانی ، محله سجاد ، شهر مشهد