تاثیر آللوپاتیک عصاره آبی و الکلی اندامهای مختلف گیاه جاشیر بر محتوای پرولین و فعالیت آنزیم پراکسیداز و کاتالاز در گیاه شبدر ایرانی

عصاره های استخراج شده از اندام های مختلف گیاهان دارای آثار آللوپاتیک هستند. در پژوهش حاضر اثر این پژوهش به منظور بررسی اثرات عصاره آبی و الکلی اندام هوایی گیاه جاشیر بر رشد و فیزیولوژی شبدر به صورت آزمایش فاکتوریل سه فاکتوره در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول، اندامهای مختلف گیاه جاشیر (گل، ساقه و برگ)؛ فاکتور دوم روشهای مختلف عصاره گیری (روش آبی و روش هیدرو الکلی) و فاکتور سوم غلظتهای مختلف عصاره های آبی (۱۲۵/۳، ۲۵/۶، ۵/۱۲، ۲۵، ۵۰، ۱۰۰%) و هیدرو الکلی (۵/۱، ۳، ۶، ۱۲%) بود. برای جوانه زنی بذر شبدر ایرانی، در هر پتری ۲۰ عدد بذر شبدر قرار داده شد، سپس غلظتهای مختلف عصاره آبی و الکلی به هر پتری اضافه شد. نتایج نشان داد عصاره هیدروالکلی اندام ساقه به صورت معنیداری درصد جوانهزنی بیشتری نسبت به دو اندام دیگر دارد. غلظت شاهد در عصارهگیری به روش آبی درصد جوانه زنی بسیار پایینی را برای شاهد نشان داد. مقایسه میانگین غلظتهای مختلف عصاره هیدروالکلی نشان داد که غلظت ۵/۱% دارای بیشترین و غلظت ۶% دارای کمترین میزان پرولین بود. به طور آشکار غلظتهای مختلف عصاره هیدروالکلی دارای پرولین بیشتری در مقایسه با عصاره آبی هستند. در ارتباط با عصاره گیری به روش هیدروالکلی، در همه اندامها، غلظت ۵/۱% میزان فعالیت پراکسیداز بیشتری را نشان داد. اثر عصاره گیری از اندامها مختلف نشاندهنده بیشتر بودن میانگین کاتالاز در اندام برگ گیاه جاشیر بود. اندام گل جاشیر نیز دارای کمترین میانگین فعالیت آنزیم کاتالاز بود. غلظتها مختلف عصاره آبی اثر متفاوتی بر فعالیت آنزیم کاتالاز نشان دادند، به طوری که بیشترین فعالیت این آنزیم در غلظت ۲۵% عصاره آبی بدست آمد.

کلیدواژه ها:

جاشیر ، شبدر ایرانی ، آللوپاتی ، اندام هوایی.