بررسی محدودیت های آب و هوایی و خاکی کشت چای در شرق و غرب استان گیلان

در سالهای اخیر بسیاری از اراضی شیب دار جنگلی در غرب و مخصوصا شرق استان گیلان و همچنین غرب استان مازندران تخریب و به کشت چای اختصاص یافته است . با توجه به اینکه همه این مناطق از توانایی یکسانی برای کشت چای برخوردار نیستند، بنابراین محدودیت های آب و هوایی ، خاکی و سرزمینی آنها برای کشت چای مورد مطالعه قرار گرفته است . منطقه مورد مطالعه شامل دو منطقه در شرق و غرب گیلان می باشد. از دادههای اقلیمی ایستگاه هواشناسی رامسر و ایستگاه هواشناسی رشت به عنوان نمایندگان شرق و غرب گیلان استفاده گردید. جهت ارزیابی تناسب اراضی ، روشهای محدودیت ساده و پارامتریک (ریشه دوم) انتخاب و بر این اساس کلاس های تناسب اراضی تعین گردید. نتایج نشان داد که درجه اقلیمی شرق و غرب گیلان به ترتیب ۴۴ و ۵۷ بوده و مهم ترین عوامل محدود کننده آب و هوایی در غرب گیلان طول دوره روزهای خشک (ماه-های < ۰.۵ET۰ بارندگی ) و متوسط حداقل دمای سردترین ماه سال و در شرق گیلان علاوه بر عوامل مذکور ، تعداد ماههای خشک < ET۰) بارندگی ) می باشند و مهم ترین عوامل محدود کننده خاکی pH و درصد اشباع بازی بالای ۵۰ درصد بوده است . بر اساس جداول نیازمندی های ارائه شده توسط سایز و همکاران،۷۳۷۰ هکتار از اراضی برای کشت چای دارای تناسب کم (S۳) و بقیه ی اراضی نامناسب (N) تشخیص داده شدهاند. با توجه به عملکرد بالای تولید چای بر اساس مراجع رسمی کشور و پایین بودن شاخص اراضی و تناسب کم یا نامناسب بودن اکثر آنها برای کشت چای در گیلان، اشکالاتی در جداول نیازمندی های مخصوصا خاکی چای که توسط سایز ارائه شده وجود دارد که باید برای شرایط شمال ایران اصلاح گردد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی تناسب اراضی ، روش پارامتریک ، شاخص اراضی ، سری خاک ، رامسر ، رشت