ژنتیک اختصاصیت در قارچهای بیمارگر گیاهی

بیمارگرهای قارچی گیاهان، یک تهدید بزرگ برای امنیت غذایی و استقلال یک کشور یا منطقه به حساب می آیند. خوشبختانه هیچ بیمارگر قارچی نمی تواند تمام گونه های گیاهی را بیمار کند. اگرچه دامنه ی میزبانی برخی از گونه های قارچی مثل Fusarium oxysporum بسیار وسیع است ؛ اما فرمهای تخصص یافته ی منحصر به فرد آن احتمالا تنها به یک یا تعداد اندکی از گونه های گیاهی حمله می کنند. سویه های یک گونه ی قارچی ، اگر دامنه ی میزبانی اختصاصی داشته باشد، در پاتوتیپ یا فرمهای تخصص یافته تقسیم بندی می شوند. در دهه های اخیر سازوکار اختصاصیت میزبانی به ویژه اختصاصیت ارقام میزبانی ، بر اساس روشهای مولکولی ، در بسیاری از قارچهای بیمارگر گیاهی به ویژه بیمارگرهای محصولات مهم اقتصادی ، مطالعه شده است . آنچه ظهور یک بیماری را در یک میزبان خاص ممکن می سازد، وجود یک یا چندژن: بیمارگری ، اختصاصیت و پرآزاری در برابر یک میزبان خاص است . ژنهای اختصاصیت میزبانی حاوی اطلاعات لازم برای تولید پروتئین های پرآزاری ، پروتئین های ناپرآزاری ، زهرابه های اختصاصیت میزبانی و متابولیت های ثانویه هستند. در این مطالعه به عوامل اختصاصیت میزبانی ، شامل ژنهای اختصاصیت میزبانی ، مفهوم ژنومی این ژنها، بیان، چندشکلی و انتقال افقی آنها پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

قارچهای بیمارگر گیاهی ، ژنهای پرآزاری ، ژنهای ناپرآزاری ، اختصاصیت میزبانی