انسان شناسی از دیدگاه مولانا

انسان از دیدگاه مولانا موجودی است دارای کمالات بینهایت که با داشتن گوهری به نام اختیار شایسته مقام"کرمنا" میباشد. کرامتی که هیچ موجودی در دریا و خشکی توفیق دستیابی بدان را نداشته است و این منزلتتنها برای او با موهبت الهی حاصل گردیده است. مولانا معتقد است همانگونه که همه موجودات از فیضانسان کامل پا به عرصه هستی نهاده اند، قوام و بقای ایشان نیز به حضور و وجود انسان کامل در عرصهآفرینش بستگی دارد و با رفتن وی از دنیا و رجوعش به عالم آخرت، جریان مستمر فیض و تجلی الهی که بهواسطه او صورت می گرفت قطع می شود و کیان موجودات متلاشی می گردد. به همین دلیل است که خداوندهیچگاه عرصه آفرینش را از وجود انسان کامل خالی نمی گذارد. در میان همه اولیای الهی در یک زمان، یکنفر قطب کامل وجود دارد که مقام و مرتبه اش از دیگران برتر و بالاتر است و مجیب الهی در زمین است واولیای جز، همه تحت ولایت و فرمانبرداری او می باشند.

کلیدواژه ها:

انسان شناسی ، مولانا ، انسان کامل ، تجلی الهی