باورهای غیر منطقی در ارتباط بین ادراک خویشتن و باور معلمان مقطع متوسطه

هدف از انجام پژوهش حاضر، نقش واسطه ای باورهای غیر منطقی در ارتباط بین ادراک خویشتن و نظام باورهای معلمان مقطع متوسطه شهرستان کرمان بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش ، کلیه معلمان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان کرمان که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تدریس بودند که از بین آنها تعداد ۱۳۸ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی با استفاده از معیار ورود و خروج انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های نظام باورها (SBI-۱۵-R)، پرسشنامه باورهای غیر منطقی جونز و مقیاس سنجش ادراک خویشتن شوستروم استفاده شده است . واز تحلیل رگرسیون جهت بررسی فرضیه های پژوهش استفاده شده است . برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین ، انحراف معیار، فراوانی ) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون ، تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر به روش بارون و کنی ) استفاده شد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین مولفه های بین مولفه هایاطلاعات و اعمال مدهبی و حمایت اجتماعی با باورهای غیرمنطقی معلمان مقطع متوسطه رابطه معنی داری مشاهده نمی شود. با مقایسه ضرایب استاندارد مولفه های ادراک خویشتن از مرحله اول با مرحله سوم معلوم می -شود که ضریب استاندارد مولفه حرمت نفس از مرحله اول به مرحله مقدار ناچیزی افزایش داشته است . بنابراین نظام باورها نقش واسطه ای در پیش بینی باورهای غیرمنطقی بر اساس ادراک خویشتن ایفا نمی کند، با توجه به اینکه ، تفکر غیرمنطقی یک بعد از تفکر قالبی است که منجر به باور غیرمنطقی میگردد که منشا نظریه باورهایغیرمنطقی به الیس منسوب است و از آنجا که باورها، نوع نگاه و درک ما را به هستی مشخص می کند؛ موثرترین محرک در ترغیب و هدایت ما به انجام یک رفتار خاص و یا کاربرد گونه ای خاص از زبان هستند.واضح است که باورها بر ارتباط ما با دیگرن اثر می گذارند و این واقعیتی است که در روابط کاری و اجتماعی نمود بیشتری پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

باورهای غیر منطقی ، ادراک خویشتن ، نظام باورها