برآورد ارزش حفاظتی منطقه خور و بیابانک با رویکرد ارزش گذاری مشروط

اکوسیستم های بیابانی پتانسیل قابل توجهی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی دارند و توجه به ارزش های بازاری و غیربازاری آنها در توسعه پایدار اقتصادی امری ضروری است. هدف این مطالعه برآورد ارزش حفاظتی شهرستان خوروبیابانک و بررسی عوامل موثر بر تمایل به پرداخت افراد برای حفاظت از این منطقه با استفاده از الگوی لوجیت و روش برآورد حداکثر راست نمایی، می باشد. برای این منظور ۳۸۸ پرسش نامه از بازدیدکنندگان منطقه مورد مطالعه، جمع آوری و با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط به شیوه استخراج انتخاب دوگانه دو بعدی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده نشان داد ۷۱/۸ درصد افراد تمایل به پرداخت برای حفاظت از منطقه دارند که نشان دهنده اهمیت بالای آن از دیدگاه بازدیدکنندگان می باشد. همچنین نتایج بیان گر آن است که حداکثر تمایل به پرداخت هر فرد برای ارزش حفاظتی منطقه ۱۰۸۵۴۰ ریال می باشد. بر همین اساس ارزش حفاظت سالانه مبلغ ۴,۲۲۸ میلیون ریال تعیین گردید. جنسیت، شغل، دفعات بازدید از منطقه، اهمیت به محیط زیست، درآمد و عضویت در سازمان های حامی محیط زیست تاثیر مثبت و معناداری بر تمایل به پذیرش مبالغ پیشنهادی داشته اند. نتایج تحقیق حاضر می تواند در برنامه ریزی های استان در بهبود شرایط گردش گری و همچنین اولویت بندی این نقاط به مدیران عرصه گردش گری کمک کند.

کلیدواژه ها:

ارزش گذاری مشروط ، اکوسیستم بیابانی ، تمایل به پرداخت ، مدل لوجیت