بررسی عددی روش های کاهش نیروی درگ ریموس ۱۰۰

امروزه بهینه سازی حرکت زیرسطحی های خودکار به دلیل افزایش سرعت. افزایش برد عملکردی و کاهش مصرف انرژیدارای اهمیت بالایی در صنایع دریایی هستند. در پژوهش پیش رو با مطالعه ای جامع به صورت عددی با استفاده از دو نرمافزار Ansys Fluent و StarCCM به بررسی تاثیر روش های مختلف کاهش نیروی درگ بر روی یک مدل ریموس۱۰۰ با سرعت ۶ نات و همچنین فرابند پیاده سازی این روش ها بر روی مدل واقعی پرداخته شد. نتایج حاصل نشان دادمطابق انتظار اصلاح هندسی بدنه با کاهش ضخامت سینه و پاشنه متحرک بیشترین تاثیر بر کاهش نیروی درگ فشاریو روش تزریق هوا بیشترین آثرگذاری بر کاهش نیروی درگ اصطکاکی را داشت. همچنین روش اتصال ریبلت به بدنهموجب افزایش چشمگیر نیروی درگ فشاری شد که با توجه به کاهش اندک این روش در نیروی درگ اصطکاکی،استفاده از آن نتبحه مطلوبی در پی نداشت.

کلیدواژه ها:

زیرسطحی ، ریموس ، نیروی پسا ، StarCCM ، Fluent