اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله ای

لجبازی و نافرمانی کودکان یک مرحله ی اجتناب ناپذیر از رشد آنهاست. اختلال نافرمانی مقابله ای از شایع ترین اختلالات روانی است که با شیوع ۲ تا ۱۶ درصد در کودکان پیش دبستانی یا اوایل سن مدرسه، و در مرحله قبل از نوجوانی بروز می کند. اختلال نافرمانی مقابله ای اختلالی رفتاری در دوران کودکی که کودک مبتلا به آن رفتارهای متمردانه یا ناسازگار یا خصمانه در برابر منابع اقتدار نشان می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله ای می باشد. این تحقیق آزمایشی ازنوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای مدرسه غیردولتی تربیت بهشهر که بر اساس صورت تصادفی ۱۲نفر بعنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار گرد آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه ODD می باشد ، پایایی پرسشنامه های نافرمانی مقابله ای که از طریق آلفای کرونباخ بررسی و مقدار آن (۰/۷۵)محاسبه گردیده است. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آمار توصیفی و با بهره گیری از نرم افزار Spss استفاده شده است .نتایج یافته های پژوهش نشان می دهد درمرحلهپیش آزمون،میانگین وانحراف معیارعلائم اختلال لجبازی نافرمانی بهترتیب برای گروه آزمایش۵.۸۳ و۱.۸۳ و گروه کنترل۷ و۱.۲۶ و درمرحله پس آزمون میانگین وانحراف گروه آزمایش۳.۳۳و۲.۴۲ و گروه کنترل۶.۳۳و۱.۰۳است. هدف کلی این پژوهش، گردآوری اطلاعات در مورد بررسی میزان اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش علائم اختلال نافرمرمانی مقابله ای می باشد.