چگونگی بهبود ذهنیت رشد و خودباوری دانش آموزان پایه ی یازدهم در درس ریاضی با روش یادگیری کومون

هدف از پژوهش حاضر بررسی چگونگی فرآیند بهبود ذهنیت رشد، خودباوری و مهارت حل مسئله در دانش آموزان دختر پایه ی یازدهم در درس ریاضی است. این طرح با استفاده از روش نظریه ی داده بنیاد با رویکرد ساخت گرایی چارمز (۲۰۰۰) انجام شد. واحد تحلیل شامل ۸ نفر از دانش آموزان دختر پایه ی یازده دبیرستان نمونه دولتی در مشهد بود. ابزارهای گردآوری داده، مشاهده، مصاحبه ی فعال، تست MBTI (مایرز بریگز، ۱۹۶۲)، پرسشنامه ی محقق ساخته و نمرات آزمون های درس ریاضی بودند. داده ها از طریق آمار توصیفی و با کمک نرم افزار SPSS و نرم افزار تحلیل کیفی MAXQDA مورد تحلیل و سپس تفسیر معلمان پژوهشگر قرار گرفتند. نتایج نشان داد ایجاد خودباوری، آزاداندیشی و تقویت ذهنیت رشد در دانش آموزان از طریق شخصی سازی آموزش ریاضی، برنامه ی مطالعاتی و ارزشیابی دانش آموز، باعث ایجاد اعتماد به نفس، ایجاد انگیزه، شادابی، فعال و چالشی بودن فضای یادگیری و در نهایت رشد و پیشرفت شخصی در درس ریاضی خواهد شد و فراگیر مسئولیت یادگیری خود را خواهد پذیرفت و در نتیجه منجر به آفرینش های فکری که هدف غائی آموزش ریاضی است، شده و فرد را به یک فراگیر مستقل و متعهد تبدیل خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

درس ریاضی پایه ی یازدهم ، ذهنیت رشد ، خودباوری ، مهارت حل مسئله ، روش یادگیری کومون ، رویکرد ساخت گرایی چارمز