مدل یابی ریسک خروج دانشوران سازمان های ورزشی بر مبنای هوش رقابتی و ابعاد سازمانی

از دست دادن دانش و خروج منابع انسانی دانشی بزرگترین چالش سازمان های امروزی است که پیامدهای مخرب سازمانی و رقابتی را به همراه خواهد داشت. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی ریسک فاکتورهای خروج دانشوران سازمان های ورزشی بر مبنای ابعاد سازمانی و هوش رقابتی می باشد. تعداد ۱۲۰ نفر از مدیران ارشد و میانی ادارات ورزش و جوانان به روش نمونه-گیری هدفمند و تمام شمار انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اصلاح شده عوامل درون سازمانی استانکوسکی و باندازلا (۲۰۰۱) و پرسشنامه هوش رقابتی الله یار (۱۳۹۴) بود که به صورت مقیاس لیکرتی پنج ارزشی تنظیم گردید. پس از اطمینان از پایایی درونی ابزار پژوهش در یک مطالعه راهنما در بین جامعه آماری (۰/۷۴≤α)، به منظور بررسی فرضیه های پژوهشی از تکنیک تحلیل عاملی تاییدی با استفاده از نرم افزار لیزرل استفاده گردید (P≤۰/۰۵). بررسی شاخص های سه گانه برازش الگو موید برازش مطلوب الگوی پژوهش بود. همچنین سازه ابعاد سازمانی و سازه آگاهی فناورانه از بیشترین ضریب مسیر برخوردار بودند. بنابراین مدیران می توانند از طریق ایجاد ساختارهای منعطف و ارتباطات موازی در کنار توجه به عوامل بهبود مزیت رقابتی، بستر نگاهداشت دانشوران سازمانی را فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

فرهنگ سازمانی ، مدیریت استعداد ، دانشوران سازمانی ، هوش رقابتی