مطالعه تطبیقی سازگاری اسلامیت و جمهوریت در قوانین اساسی ایران، پاکستان و افغانستان

ایران، افغانستان و پاکستان علیرغم اشتراکاتی همچون دین رسمی، لزوم مطابقت قوانین با اصول اسلامی و شرط مسلمانی رئیس جمهور، نقاط تمایز قابل تاملی دارند؛ امری که ناشی از دو نگاه متفاوت در عین اعتقاد مشترک به ارزشهای اسلامی است: نگاهی که در ایران به «حضور حداکثری دین در جامعه» و بالطبع نظام حقوقی و در پاکستان و افغانستان به «توازن میان آموزه های اسلامی، دموکراسی و حقوق بشر» تعبیر می شود. با عنایت به مطالعه تطبیقی پیش رو، به نظر می رسد قالب جمهوری اسلامی توان سازگاری حداکثری با بایسته های دموکراسی و حقوق بین الملل بشر را داشته و می توان از آن به تلفیق دین و دموکراسی یاد کرد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی می باشد. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر آن است که براساس اصل اول قانون اساسی ایران، افعانستان وپاکستان، نوع حکومت، جمهوری اسلامی معرفی گردیده است که ازطرفی به اسلامی بودن این سه نظام و ابتنای کلیه قوانین و مقررات براساس موازین اسلامی اشاره دارد و از طرفی دیگر به جمهوریت، که اتکاء بر آراء عمومی است و بین این سه کشور شباهت ها و تفاوت هایی در مورد سازگاری جمهوریت و اسلامیت دیده می شود.

کلیدواژه ها:

اسلامیت-جمهوریت-جمهوری اسلامی ایران-پاکستان-افعانستان