تاثیر همکاری خانواده و مدرسه بر تربیت اجتماعی و رفع مشکلات دانش آموزان

امروزه جامعه شناسان، مردم شناسان و روانشناسان اجتماعی توجه ویژه ای به جامعه پذیر شدن افراد نشان می دهند و چون نهاد تعلیم و تربیت، رسالت آموزش و پرورش میلیونها نهاد پاک و بی آلایش فرزندان هر مرز و بومی را داراست و ایجاد نیروی انسانی مولد، کارآمد و اثربخش محور توسعه در هر جامعه ای محسوب می گردد، ضروری است که سیاستگذاران و برنامه ریزان وزارت آموزش و پرورش در تمامی سطوح اعم از حوزه ستادی، استان، منطقه و مدارس نسبت به تربیت و پرورش دانش آموزانی که توانایی برقراری ارتباط با گروه و سایر افراد را به طور مناسب داشته و اینکه شهروندان خوبی در آینده باشند در اولویت قرار دهند و با نگاه ویژه ای بدان بنگرند و آن را مدنظر قرار دهند. خانواده و مدرسه دو نهادی هستند که در کنار هم رسالت تربیت و به کمال رساندن فرزندان جامعه را بر عهده دارند.هر یک از این دو نهاد بر مبنای ضروریات جامعه و سنن دیرین، وظایف خاص خود را ارا هستند و در مواردی نیز مکمل یکدیگرند.اما تربیت صحیح کودکان، مشارکت و کوشش هر دو نهاد را به موازات یکدیگر طلب میکند.ضروت این مشارکت در طول سالیان احساس شده و در نهایت به تشکیل انجمنهای اولیاء و مربیان منجر شده است.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، تربیت ، معلمان ، جامعه پذیری ، خانواده