فلج دوطرفه اندام تحتانی به دنبال مسمومیت با هیدروژن پراکسید

مقدمه: هیدروژن پراکسید یک ماده ضدعفونی کننده بوده که برای ضدعفونی کردن زخم و ... استفاده می شود. این ماده به هیچ عنوان نباید بلعیده شود؛ زیرا مسمومیت با آن می تواند عوارض خطرناکی مثل آمبولی حباب های اکسیژن گسترده در عروق خونی ایجاد کند. هدف : هیدروژن پراکسید به عنوان یک ماده ی سمی تلقی می شود که مسمومیت با آن می تواند باعث عوارض متعدد نورولوژیک شود. در نتیجه شرح حال گیری، تشخیص و درمان به موقع آن از اهمیت بالایی برخوردار است. معرفی بیمار: بیمار آقای ۴۷ ساله با شکایت از فلج هر دو اندام تحتانی از یک ساعت قبل مراجعه کرده بود. بیمار سابقه بیماری و مصرف دارو را ذکر نمی کرد. در شرح حال توکسیکولوژیک، خانواده بیمار مصرف هرگونه ماده ای اعم از داروها، پاک کننده ها، ترکیبات ضدعفونی کننده مثل بتادین، هیدروژن پراکسید، اتانول و ... را انکار می کردند. بیمار تنگی نفس نیز داشته و علائم حیاتی در بدو ورود عبارتند از: BP= ۱۸۴/۱۱۸ mmHg, PR= ۱۴۹, RR= ۲۲, SpO۲= ۹۶%. در معاینات اولیه بیمار، GCS برابر با ۱۴ بود و Force هر دو اندام تحتانی برابر ۰/۵ بود و سطح حسی از ناحیه زایفوئید وجود داشت. در اطراف دهان بیمار کف رویت می شد. سمع ریه بیمار Clear بود اما دیستانسیون شکمی وجود داشت. در آزمایشات اولیه بیمار جز WBC برابر با ۲۲۸۰۰ یافته غیرطبیعی دیگری وجود نداشت. LP برای بیمار انجام شد که نتیجه آن نرمال بود. با شک به مسمومیت لاواژ معده انجام شد که Clear بود. در CXR و CT اسکن مغز یافته پاتولوژیک خاصی دیده نشد. در CT اسکن شکم، در دیواره روده در قسمت فوقانی و چپ شکم، گاز به صورت آمورف دیده می شد. با وجود اقدامات فوری اولیه برای بیمار، در طی سه ساعت اول پذیرش، علائم بیمار رو به پیشرفت و بدتر شدن بود. در MRI مغزی انجام شده تغییرات متعدد به صورت High signal در هر دو نیمکره به شکل دو طرفه رویت شد که به نفع انفارکتوس آمبولیک بود. در MRI نخاع گردنی، در نمای T۲ ضایعات High signal گسسته سگمنتال در برخی سگمان ها مشاهده شد. در تشخیص افتراقی، بیماری های مغزی چون هیدروسفالی حاد، ترمبوز سینوس ساژیتال فوقانی و ... و بیماری های نخاعی میلیت عرضی، ناهنجاری های عروقی، AVM، ضایعات فشاری و ... و علل توکسیک مثل مسمومیت با هیدروژن پراکسید و ... قرار دارند. با شک به آمبولی گاز، بیمار ۵ ساعت پس از مصرف، تحت درمان با اکسیژن هایپرباریک قرار گیرد که دچار افت سطح هوشیاری و ضعف عضلانی در هر دو اندام فوقانی شد. بیمار تحت درمان با اکسیژن هایپرباریک قرار گرفت و سپس اینتوبه شد و به ICU منتقل شد. به تدریج بیمار هوشیار و اکستوبه شد. Force عضلانی اندام های فوقانی بازگشت اما سکل های نورولوژیک با وجود درمان اکسیژن هایپرباریک و بازتوانی به صورت پاراپارزی و مثانه نوروژنیک باقی ماند. در نهایت مشخص شد که بیمار مصرف ۱۰۰ cc هیدروژن پراکسید داشته است.

کلیدواژه ها:

هیدروژن پراکسید ، مسمومیت ، اکسیژن هایپرباریک ، آمبولی گاز