گزارش یک مورد القای سرمادردی بر تغییرپذیری ضربانات قلبی انسان عادی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 126

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CCRMED04_156

تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1401

چکیده مقاله:

درد حاد و مزمن می تواند بر عملکرد عادی قلب موثر باشد. باشد. لذا به ارائه یک گزارش موردی اثر سرمادردی بر تغییرپذیری ضربانات قلبی انسان عادی از جنبه های گوناگون پرداخنه می شود. با توجه به نتایج حاصل شده از تاثیر سرمادردی بر کل سیستم خودمختار و متعاقب آن اثر گذاری بر HRV عادی قلبی در انسان، توصیه می شود در هنگام ارزیابی های بالینی، تاثیرات درد ایجاد شده بر شاخص های تشخیصی و درمان های متعاقب مورد نظر قرار گیرد.. مقدمه : یکی از عوامل شایعی که می تواند بر سیستم خومختار عصبی و همچنین دستگاه قلبی – عروقی موثر باشد درد حاد و مزمن است. با توجه به این که عملکرد عادی قلب می تواند تحت تاثیر درد و عوامل موثر بر آن قرار گیرد، نیاز به معرفی بیشتری در این حوزه می باشد. لذا در ادامه به گزارش یک مورد درد القایی با سرما که قابلیت تحریک درد سریع و آهسته که فیبرهای متفاوت دارند، بر تغییرپذیری ضربانات قلبی انسان فیزیولوژیک پرداخته خواهد شد. هدف : هدف ارائه یک گزارش موردی اثر سرما دردی بر تغییرپذیری ضربانات قلبی انسان عادی از جنبه های گوناگون می باشد.معرفی بیمار : آقای ۳۶ ساله، با قد ۱۷۸ و وزن ۸۳ کیلوگرم بدون سابقه بیماری قلبی و یا استفاده از داروی خاص در خلال ساعت ۱۰ الی ۱۱ صبح تحت تاثیر درد با ایجاد سرما قرار گرفت. ثبت الکتروکاردیوگرام در وضعیت نشسته، به مدت ۵ دقیقه برای حالت عادی و سپس ۵ دقیقه با قرار دادن دست راست تا مچ در آب یخ ۸ درجه سانتیگراد انجام پذیرفت و شاخص های خطی، غیر خطی و فرکانسی تغییرپذیری ضربانات قلبی (Heart rate variability) مورد ارزیابی قرار گرفت. در طی این مدت عوامل مداخله گر مانند دمای محیط و صداهای موجود کنترل گردید. نتایج به دست آمده بین شرایط عادی و اعمال سرمادردی نشان داد که HR تغییری نداشته است (bpm ۷۶.۳۵ نسبت به bpm ۷۸.۵۳). مقادیر تغییرات با فرکانس های پایین (LF) و فرکانس بالا (HF) کاهش کلی را نشان می دهد. ولی در میزان نسبت LF/HF که نماد بالانس سمپاتیک و پاراسمپاتیک می باشد %۲۹۳ افزایش ایجاد شد. در عین حال میزان پراکندگی فواصل ضربانی (SDNN) کاهش %۱۳ را نشان داد. میزان آنتروپی فواصل ضربان ها با افزایش %۵.۸ و ساختار فرکتالی فواصل بین ضربانات کاهش %۷.۳ را نشان داد.

نویسندگان

رهام مظلوم

عضو هیئت علمی فیزیولوژی گروه فیزیولوژی-فارماکولوژی-فیزیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران

غلامرضا بیات

عضو هیئت علمی فیزیولوژی، گروه فیزیولوژی-فارماکولوژی-فیزیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران

شهروز یزدانی

عضو هیئت علمی اینترونشنال کاردیولوژی، گروه قلب و عروق، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران

آزاده خلیلی

عضو هیئت علمی فارماکولوژی، گروه فیزیولوژی-فارماکولوژی-فیزیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران

مرجان حسینی

عضو هیئت علمی فیزیولوژی، گروه فیزیولوژی-فارماکولوژی-فیزیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران