اهمیت وجود متخصص گفتاردرمانی در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان ها : گزارشی از یک خطای بالینی

مقدمه : یکی از شایعترین مشکلات کودکان بستری دربخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) اختلالات عملکردی دهان، حلق و حنجره است که در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع و مناسب می تواند سبب ایجاد عوارض گوناگونی از قبیل آسیب های دندانی، پنمونی ناشی از آسپیراسیون، سو تغذیه و درنهایت افزایش زمان بستری گردد. گفتاردرمانی رشته ای از علوم توانبخشی است که توسط یک متخصص بالینی بنام گفتاردرمانگر به بررسی و درمان اختلالات ارتباطی و نیز اختلالات عملکردی دهانی می پردازد. با وجود اثرات مثبت مداخلات گفتاردرمانی روی کودکان در بخش های NICU متاسفانه هنوز در بسیاری از بیمارستان های کشور ما گفتاردرمانگران نقش محدودی در تیم توانبخشی بیمارستانی دارند.هدف : بیان اهمیت حضور و نقش گفتاردرمانگر به عنوان یکی از اعضای اصلی تیم توانبخشی در بخش NICU بیمارستان ها معرفی بیمار : دختری ۲.۵ ساله که سابقه هیچ بستری، بیماری یا مصرف دارویی خاص را نداشته است، بعد از یک تب شدید و تشنج هوشیاری خود را از دست داده و در بخش NICU یکی از بیمارستان های دولتی شهرستان کرمان بستری شد. به علت آسیب های مغزی کلیه عضلات بدن و به طبع آن عضلات دهانی دخیل در بلع و حرکت فک در اسپاسم شدید فرو رفتند. برای انجام ساکشن به علت باز نشدن دهان به دستور پزشک، دهان با گذاشتن ابزاری (که نوع ابزار نامشخص است) بین دندان ها باز می شده تا لوله ساکشن وارد دهان شود که به گفته سرپرستار بخش حین انجام ساکشن به علت اسپاسم فک و دندان قروچه ای که کودک داشته است در قسمتی که لوله ساکشن از بین دندان های عبور می کرده دو دندان (دندان شماره A و B بالا در نیم فک راست) کودک شکسته شدند (تصویر با رضایت کامل والدین کودک گرفته و پیوست این مقاله شده است).

کلیدواژه ها:

گفتاردرمانی ، NICU ، توانبخشی ، ساکشن