مدلسازی آماری روکش کاری تکپاس فولاد داپلکس ۲۲۰۹ روی فولاد Mo۴۰ به روش رگرسیون خطی

فولاد داپلکس ۲۲۰۹ از فولادهای زنگ نزن دوفازی (فریتی-آستنیتی) دارای ترکیبی از بهترین مزایای فولادهای زنگنزن فریتی و آستنیتی است. مقاومت به خوردگی شیاری و حفره ای ناشی از مقادیر بالای کرم و مولیبدن موجود در ترکیب شیمیایی آن است. در تحقیق حاضر، بهینه سازی پارامترهای اصلی روکش کاری شامل توان لیزر P، سرعت اسکS، نرخ تغذیه پودر F طراحی آزمایش و نمونه سازی و بهینه سازی تک پاس فیلر فولاد ۲۲۰۹ روی زیرلایه فولاد Mo۴۰ انجام شد. نتایج نشان داد عرض، ارتفاع، زاویه ترشوندگی و آمیختگی تک پاس به ترتیب با پارامتر ترکیبی (فرمول در متن اصلی مقاله) رابطه خطی دارند. ارزیابی سختی پوشش بهینه با استفاده از پارامترهای توان ۸۰۰ وات، سرعت ۱۳ میلی متر بر ثانیه و نرخ تزریق ۷ میلی متر بر ثانیه و همپوشانی ۵۰ درصد انجام شد.اگرچه سختی نمونه پوشش نسبت به زیرلایه کمتر است؛ پروفیل سختی سطح مقطع در محدوده مجاز برای روکش بازسازی شده قرار دارد. سختی پوشش ۲۲۰۹ حداکثر ۳۷ ویکرز از زیرلایه فولاد Mo۴۰ کمتر است.

کلیدواژه ها:

روکش کاری لیزری ، فولاد Mo۴۰ ، فولاد داپلکس ۲۲۰۹ ، رگرسیون خطی ، بهینه سازی ، سختی سنجی