زبانشناسی شناختی اجتماعی: رویکردی نوین به معنا و تنوعات زبانی

در این مقاله پس از معرفی مبانی اصلی رویکردزبانشناسی شناختی اجتماعی از طریق منابع دست اول آن، نشان داده می شود. این نگاه نوین، که محصول همگرایی در مطالعات زبانشناسی شناختی و زبانشناسی اجتماعی است، می تواند چشم اندازی جدید و راهگشا در مطالعهزبان باشد. زبان شناسی شناختی اجتماعی از درون مطالعاتزبانشناسان شناختی سر برآورد و در پی تلفیق با دستاوردهای زبان شناسی اجتماعی غنیتر شد. دو ویژگی مهم این رویکرد، یکی ماهیت کاربرد- محور آن و دیگری توجه به تنوعات اجتماعی زبان است که، در کنار هم، قلب تپنده و کانون مطالعات این رویکرد محسوب میشوند. این مقاله در پی آن است که پس از معرفی این رویکرد نوین، نشان دهد حلقه ارتباطی بین رویکردزبانشناسی شناختی و زبان شناسی اجتماعی، همین دو ویژگی بنیادین، یعنی کاربرد- محور بودن آن و تاکید بر تنوعات اجتماعی است. چنین رویکردیباید این واقعیت را نیز قبول کند که تنها راه مطالعهنظاممند تنوعاتی که ابعاد اجتماعی مختلف را در برمیگیرند، لزوما تجزیه و تحلیل تجربی است. به عبارت دیگر، اتخاذ رویکرد اجتماعی مستلزم روش تجربی است.

کلیدواژه ها:

زبانشناسی شناختی ، زبانشناسی اجتماعی ، زبانشناسی شناختی اجتماعی ، کاربرد-محور ، معنا