تاملی پدیدارشناختی درباره نسبت طبیعت گردی و تخریب محیط زیست: با تاکید بر اندیشه های فلسفی هایدگر

هدف پژوهش حاضر، تحلیل فلسفی اثرات تخریبی طبیعت­گردی بر محیط زیست است. رویکرد مورد مطالعه پدیدارشناختی با تاکید بر  آراء هایدگر است. جامعه آماری تحقیق منابع دست اول و دومی است که دسترسی به آنها میسر بوده و شیوه تحلیل نیز توصف پدیدارشناختی موضوع تحقیق است. یافته­ های پژوهش نشان می دهد که اثرات تخریبی گردشگری به نوع تلقی و نگاه گردشگران به طبیعت بازمی­ گردد و نوع نگاه گردشگر به طبیعت با نوع بودن او به عنوان انسان مرتبط است. چنین به نظر می­رسد که در حال حاضر به علت غلبه نگاه تکنیکی، اقتصادی و سوداگرانه بر صنعت طبیعت­ گردی، نوع نگاه مناسب، دچار تخریب شده و در نتیجه ارتباط عمیق میان انسان و طبیعت با بحران مواجه گشته است. تحلیل پدیدارشناختی هایدگر امکان فهم چنین رویدادی را برای ما فراهم می­ سازد. با این همه هایدگر راه برون­رفت از این بحران را نیز نشان می دهد. به نظر او در برابر نگرش ابزاری و بهره­ کشانه، رواج نگرش هنری به طبیعت می تواند جایگزینی مناسب قلمداد شود.

کلیدواژه ها:

Ecotourism ، Environment ، Destruction ، Heidegger ، Art