تجزیه و تحلیل یک سیسستم مبتنی بر QAM براساس تقویت کننده های نوری در شبکه های فیبر نوری

در دهه های اخیر، به موازات توسعه فناوری ، علاقه به پروتکل های مختلف در سیستم های ارتباطی راه دور در حال افزایش است . در این زمینه ، سیستم های ارتباطی با نور مرئی (VLC) که نوید نرخ داده بالا، پهنای باند استفاده نشده و امنیت داده بالا را می دهند، توجه زیادی را به خود جلب کرده اند. از این رو برای آینده، یک رویکرد امیدوارکننده به حسب آورده می شوند. مشکل اصلی که در سیستم های ارتباطی نور مرئی باید بر طرف شود، لزوم افزایش ظرفیت کانال به منظور همپوشانی طیفی دیودهای نوری (LED) مورد استفاده به عنوان فرستنده است . تکنیک های تقسیم طول موج (WDM) و تقسیم زمانی (OTDM) را می توان به عنوان راه حلی برای مشکلات VLC پیشنهاد کرد. در این پژوهش ، مزایای تکنیک های WDM و OTDM مورد بررسی قرار گرفته و یک سیستم مرجع هیبریدی OTDM/WDM VLC طراحی شده است . عملکرد سیستم طراحی شده با استفاده از نرم افزار شبیه سازی OptySystem بر روی نمودار چشمی ، ضریب Q و نرخ خطای بیت (BER) تجزیه و تحلیل شد. فاصله تقویت کننده های نور اندازه گیری شده، فرستنده های باینری نوری و گیرنده نوری QAM برای اندازه گیری حداکثر قدرت دامنه سیگنال (SAP ) و قدرت سیگنال نویز برای انتقال نرخ بیت استفاده می شوند. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان می دهد، استفاده از سیستم هیبریدی تاثیرات بهینه ای در ارسال داده با نرخ بالا و همچنین ظرفیت پهنای باند دارد .

کلیدواژه ها:

نرخ داده بالا ، تکنیک های تقسیم طول موج ، نرخ خطای بیت ، فرستنده های باینری نوری و گیرنده نوری QAM