صداهای خاموش در کشمکش‎های گفتمانی سده هفتم از دید سعدی در گلستان

در پژوهش حاضر، با مبنا قرار دادن تاریخیت متون ادبی به نمایاندن طبقات برتران و فروتران و همچنین گفتمان‎های جاری زمان و تعارض موجود میان آنها در شبکه قدرت قرن هفتم پرداخته شده است. رخ نمودن شکاف‎هایی میان مفاهیم ناظمان و برهمزنندگان نظم، فرایندی است که از پس تغییر جریان قدرت برآمده‎است و پیرو آن، مدلولهای جدیدی برای دالهای پیشین در متون شکل گرفته؛ چراکه گفتمانها با تغییر مرکز قدرت دچار دگرگونی و تعارض شده‎اند. رویکرد مقاومتی متن در برابر برخی از گفتمان‎ها و گروه‎های مقتدر، نشان‎دهنده وجود قدرتهای اصلی و همچنین گفتمان‎سازی نوینی در جامعه است. درعین حال، در کشمکشهای گفتمانی، مطابق با آرمان تاریخگرایی نو، نشان داده شده که چگونه لایه‎های فرودین یا اقلیت خاموش‎شده جامعه در متون به صدا درمی‎آیند و با این چندصدایی از ابژه‎بودگی به جایگاه سوژگی برمی‎نشینند و گاه خود از طریق همان ایدئولوژی که آنان را در طبقه رعیت جای داده، به تادیب پیشوایان می‎ایستند. جامعه آماری بر کتاب گلستان سعدی استوار است؛ درعین‎حال با توجه به رویکرد بینامتنی، به متون همزمان با آن نیز پرداخته شده؛ روش اتخاذشده در جستار نیز بر مبنای نظریه قدرت و مقاومت فوکو است.

کلیدواژه ها:

Discourse ، Power ، Resistance ، New Historicism ، Golestan