توجه به طر احی اقلیمی در راستای ایجاد آسایش حرارتی در فضاهای باز شهری ، گامی به سوی پایداری

فضاهای باز و معابر، جزء عرصه های حیاتی شهر می باشند که در آن ها زندگی جریان دارد. کیفیت استفاده از این فضاها به عوامل گوناگونی بستگی دارد که یکی از مهم ترین آن ها، آسایش حرارتی می باشد. طی سه دهه اخیر در پی حاد شدن مشکلات شهری نظیر افزایش استفاده از وسایل نقلیه موتوری و همچنین کاهش تحرکات پیاده و به دنبال آن پیدایش تفکر پیاده محوری و حاکمیت پیاده بر سواره؛ و همچنین نیاز معماری و شهرسازی امروزه به مباحث پایداری ، موجب لزوم توجه به آسایش حرارتی در فضاهای باز شهری شد. فراهم آوردن آسایش حرارتی موجب اشتیاق حضور عابرین پیاده، به عنوان استفاده کننده از این فضاها به جای حضور در فضاهای بسته می شود. لذا خلق این فضاها، نیازمند شناخت و بررسی عوامل مختلف موثر در طراحی های منطبق و همساز با اقلیم می باشد تا فرصتی جهت فراهم آوردن فضایی برای تعامل و افزایش سلامت انسان ها، آسایش فضای داخلی و شرایط اجتماعی ، پدیدار شود. پژوهش پیش رو با استفاده از منابع کتابخانه ای ، به بررسی عوامل تاثیر گذار آسایش حرارتی و نقش اقلیم در فراهم آوردن آسایش حرارتی در فضاهای باز شهری را مورد بررسی قرار داده است .

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، فضاهای باز شهری ، طراحی شهری ، طراحی اقلیمی ، توسعه پایدار.