بازشناسی اصول استفاده از نور در کیفیت بخشی معمارانه منظر شهری

منظر شهری ، برآیند تصاویری از شهر است که مخاطب به واسطه آن شهر را درک می کند و پرسش درخصوص کیفیت آن، از مباحث روز مدیریت شهری است . مداخلات زیباشناسانه و ادراک آسان آن از رایج ترین اقدامات در ارتقاء کیفیت منظر شهری محسوب می شود و وجود نور و نورپردازی ، به عنوان یکی از اصلی ترین عناصر منظر شهری و حوزهای از هنر شهری در طراحی های شهری جایگاه مهمی در این امر برعهده دارد. امروزه نورپردازی هویتمند شهری همگام با پیشرفت های تکنولوژیکی و مطرح شدن نظریه های اجتماعی و شهرسازی در حوزه های گوناگون مورد توجه و آزمایش قرار گرفته است و به منظر شهر تنوع و کیفیت بخشیده است . اما در سالهای اخیر پروژه های زیادی در سطح شهرها اجرا شده است که به دلایل زیاد علیرغم توانایی هایشان، تاثیر عمدهای در کیفیت محسوس شهر و داوری شهروندان از آن برجا نگذاشته اند و منظر شهری نابسامان امروز شهرها علیرغم تلاشهای متولیان امر در افزایش کمی پروژه های آن، همچنان ازعدب کیفی و معنایی دارای مشکلاتی است که باعث ایجاد نارضایتی مردم شده شاید بتوان گفت دلیل اصلی این مسئله ، عدم توسعه عرصه زندگی در شب و عدم درک هویت شبانه شهر وابسته به نورپردازی است که از طریق آن می توان به شهر رنگ ، کیفیت و خوانایی تعلق داد. لذا هدف پژوهش بازشناسی نقش نور و نورپردازی فضاهای شهری همگام با طراحی معماری ، نظم و اصولی هماهنگ به چهره شبانه شهر و تطبیق آن با هویت و کالبد شهر و ارتقاء کیفیت معمارانه منظر شهری است . لذا، جهت دستیابی به اهداف پژوهش حاضر سعی بر آن گشته است تا با استفاده از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و تطبیقی روش مطالعه کتابخانه ای و پیمایشی به بررسی نقش نور در کیفیت بخشی معمارانه منظر شهری اقدام گردد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که نور و نورپردازی ، ادراک، امنیت ، تعامل انسان و محیط ، افت و رنگ ، در کیفیت بخشی منظر شهری تاثیر مثبت دارند.

کلیدواژه ها:

نور و نورپردازی ، کیفیت بصری ، ادارک ، منظر شهری