مهاجرت از روستاها، شهرها و بخش های کوچک و در حاشیه جغرافیایی به مرکز شهرستانها و استانها ( مورد مطالعه : شهر وزوان واقع در شهرستان شاهین شهر)

با پیچیده تر شدن اوضاع معیشتی و کیفیت زندگی در جوامع بشری ، افراد و گروههای انسانی به تبعیت از فرآیند تفکرگرایی و رشد فناوری های تسهیل کننده زندگی به ویژه در دهه های اخیر، تمایل فراوانی برای جلای اقامتگاه خویش و مهاجرت به دیگر کانونهای سکونت گاهی از خود نشان دادهاند. تجربه چند دهه اخیر در زمینه برنامه ریزی توسعه در کشور ما نشان می دهد که شهرهای کوچک از جایگاه مناسبی برخوردار نبوده و نگاه نابرابر به این گونه شهرها، پیامدهای نامناسبی را همچون بروز مشکلات شهری درنتیجه عدم تعادل بین امکانات و زیرساخت های شهری و مهاجر فرستی به شهرهای بزرگتر را به دنبال داشته است . بر اساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵، گروههای سنی ۳۴-۲۵ ساله در شهرستان شاهین شهر بیشتر از گروههای دیگر مهاجرت می کنند یعنی اغلب مهاجران در گروههای سنی جوان هستند و استمرار این جریان مهاجرتی صرفنظر از عوامل و دلایلی که آن را ایجاد و یا تشدید کرده باشند خود دارای تبعات سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و زیست محیطی بر این شهرستان بوده که با توجه به جوان بودن اکثریت مهاجران، ضرورت سیاست گذاری کوتاه مدت و بلندمدت در راستای پاسخگویی به نیازهای برخاسته از چنین ساختار جمعیتی را مطرح می سازد. با هدف شهرستان شدن شهر وزوان و بخش میمه (واقع در شهرستان شاهین شهر) علاوه بر حل اختلافات و مقابله با مهاجرت، اشتغال آفرینی نیز به وجود خواهد آمد. باتوجه به این هدف، قانونگذاران مجلس شورای اسلامی لازم است قوانین را به سمتی سوق دهند که تمامی جوانب مهاجرت در روستا، شهرها و حتی بخش های کوچک واقع در حاشیه شهرستانها و استانها نیز دیده شود و با ارتقاء و تجمیع در یک نام و مرز جغرافیایی مشترک عاملی جهت جلوگیری از مهاجرت به شهرهای بزرگ و مرکز استانها باشند.

کلیدواژه ها:

مهاجرت ، شهرهای مهاجر فرست ، پیامدهای مهاجرت ، شهر وزوان ، شهرستان شاهین شهر.