تحلیلی بر آسیب شناختی سکونتگاههای غیر رسمی بر اثر گسترش شهر و ارائه راهکار برای بهسازی این بخشها نمونه موردی محله اسلام آباد تهران

رشد فزاینده جمعیت شهری و معضلات مرتبط با اقشار کم درآمد جامعه باعث ایجاد چاشهای زیادی از جمله ایجاد و گسترش روزافزون سکونتگاههای غیر رسمی شده است این سکونتگاهها یکی از مراکز اصلی آلودگیها بزهکاری ناهنجاری و بی نظمی میباشد که به دلیل نبود زیرساخت و روساخت مناسب و همچنین شرایط اقتصادی قشر ساکن به مکانهایی نا امن تبدیل میشوند در این مقاله به بررسی عوامل تاثیرگذار بر گسترش این آسیب و راهکارهایی برای ارتقاء و بهسازی این مکانها با تاکید بر محله اسلام آباد در شهر تهران پرداخته میشود. هدف از انجام این پژوهش بررسی علل مستقیم و غیر مستقیم تاثیر گذار بر شکل گیری و گسترش سکونتگاه های غیررسمی با تحلیل نمونه های مشابه و یافتن روابط میان ابعاد و شرایط ساکنان با انواع معضلاتشان میباشد روش انجام این پژوهش ترکیبی از روشهای تاریخی تحلیلی و همبستگی میباشد که برای جمع آوری دادهها نیز از روش مطالعات کتابخانه ای و اسناد استفاده شده است با مطالعات و تحلیلهای صورت گرفته میتوان نتیجه گرفت که توجه و برطرف کردن نیازهای فردی انسان که ساکنان اصلی شهر هستند باید در اولویت قرار بگیرد و با توجه به شرایط فعلی باید به ارتقاء این سکونتگاههای غیر رسمی پرداخته شود تا بتواند پاسخگوی ساکنانش باشد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاههای غیر رسمی حاشیه نشینی توانمندسازی بهسازی آسیب شناسی ، اسلام آباد تهران