معیارهای موثر در احیا پیاده راه شهری (نمونه موردی : مسیر مسجد جامع -مرکز محله فهادان یزد)

با شروع انقلاب صنعتی به تدریج دیدگاههای طراحی و برنامه ریزی شهرها تغییر یافت و همچنین با اختراع اتومبیل از دهه هشتاد نگرش جدیدی با عنوان پیاده راه سازی در اروپا شکل گرفت . برنامه ریزی در راستای ایجاد فضاهای پیاده شهری راه حلی در خصوص پاسخگوئی به مسائلی از جمله تداخل عابرین پیاده و وسایل نقلیه بود و عابرین پیاده به عنوان آسیب پذیرترین استفاده کنندگان از مسیرهای شهری ، مورد توجه بیشتری قرار گرفتند و یکی از راه حل های بیان شده در این زمینه را می توان ایجاد پیاده راه دانست . پیادهراه هایی با قابلیت حضور پذیری گروههای مختلف ، تاکید بر ادراک فضا و توانایی های جسمی افراد و توجه به مکانی امن و راحت جهت تعاملات اجتماعی و درنهایت گردشگری مهم تلقی می شوند. با توجه به هدف این پژوهش جهت دستیابی به موثرترین معیار در پیاده راه با رویکرد گردشگری ابتدا به بررسی مفهوم پیاده راه و دستیابی به مولفه ها و معیارها تاثیر گذار بر آن جهت ارتقا گردشگری بیان شد و سپس و سپس با تبیین پرسش نامه ای برای ارزیابی معیارهای بیان شده در مسیر مسجد جامع - فهادان مورد پاسخدهی قرار گرفت و به وسیله آزمون فریدمن در نرم افزار SPSSمورد تحلیل قرار گرفت و مهمترین معیار در ایجاد پیاده راه ها از منظر ساکنین و رهگذران عناصر تاریخی در محدوده مورد نظر می باشد و کم اهمیت ترین معیار در پیاده راه ها چهره محیط محسوب میشود. در نهایت با توجه به معیارهای بیان شده جهت بهبود پیاده راه سازی در این محدوده راهکارهایی پیشنهادگردید.

کلیدواژه ها:

پیاده محوری ، پیاده راه ، گردشگری ، انسان محوری .