ارزیابی قابلیت پیاده مداری در جهت توسعه محلات پایدار شهری نمونه موردی : محله جلفا در اصفهان

پیاده روی آسان ترین ، دیرینه ترین و پایدارترین گونه جابجایی انسان به ویژه در مقیاس محله بوده است . بعد از انقلاب صنعتی با توسعه زیاد شهرها و ورود خودرو درزمینه فعالیت های شهری و تحول ارتباطات اجتماعی ، جذابیت معابر و فضاهای پیاده تحت تاثیر قرار گرفتند و پیاده روی ارزش خود را از دست داد و تاکید فراوان بر حرکت سواره و حل مسائل گوناگون آن، به عنوان مهم ترین شرط پیشرفت اقتصادی - اجتماعی شهر ها، توسط مدیران شهری و برنامه ریزان قرار گرفت . پژوهش حاضر با هدف ارزشیابی معیارها و زیرمعیارهای موثر بر پیاده مداری و توسعه محلات پایدار شهری و ارزیابی آن در محدوده مورد بررسی صورت گرفته است . بخش اول به بررسی سابقه تحقیقاتی ، مبانی نظری معطوف بوده است و در آخر مدل عملیاتی و مفهومی پژوهش تدوین گردیده است . این تحقیق توصیفی - تحلیلی و از گونه کاربردی است . ابزار پژوهش پرسشنامه است که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده میان ساکنان محله جلفای اصفهان پخش شده است . تحلیل و تجزیه داده های پرسشنامه با استفاده از آزمون تحلیل میانگین ، همبستگی ، تحلیل مسیر و تحلیل رگرسیون به همیاری نرم افزار spss انجام گرفت . نتایج نشان میدهد که از بین چهار مولفه اصلی ، مولفه زیبایی شناختی و بعد زیست محیطی بر پیاده مداری ساکنان اثر بیشتری دارند؛ در حالی که بعد کالبدی فضایی بیشترین امتیاز را در میان ساکنان محله داراست . دربین معیارهای ابعاد، معیار امنیت و ایمنی از بعد کالبدی فضایی ، معیار خوانایی از بعد زیبایی شناختی ، معیار آسایش صوتی از بعد زیست محیطی و معیار فعالیت فرهنگی اجتماعی از بعد اجتماعی فرهنگی بیشترین اثرگذاری را بر پیاده مداری محله دارند. در آخر پیشنهاد ها و راهبردهایی برای پیشرفت پیاده مداری محله بیان می شود.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، معیارها و ریز معیارها ، محلات پایدار شهری ، محله جلفا اصفهان .