سرزندگی مکان های تاریخی در جذب گردشگر

بناهای تاریخی نشان از تاریخ اجتماعی ، عملی ، زیبایی شناختی و هویت یک ملت داشته و آثاری با ارزش و دارای وحدت محسوب می گردند که حفاظت و نگهداری از آن مستلزم توجه می باشد. حفاظت اقدامی است که از زوال یک اثر جلوگیری می نماید. در واقع تمام اعمالی که عمر میراث با ارزش تاریخی را دوام بخشیده و طولانی می کنند در مقوله حفاظت می گنجد.حفاظت توام با مرمت و باززنده سازی بناهای تاریخی نقش مهمی در حفظ و بازآفرینی این آثار ارزشمند ملی دارد. به عقیده ”لودوک” معمار و نظریه پرداز در زمینه باززنده سازی بناهای تاریخی ، برای گذران به یک اثر معمارانه که گرد زمان بر آن نشسته است و دگرگونی های کالبدی کاربردی حتی اصیل یافته است ، باید شکل اولیه و اصیل آن اثر را به آن بازگردانیم . از جمله اقدامات اساسی دیگر در حفظ بناهای تاریخی تعیین حریم آن ها می باشد. بر اساس بند ۱۲ ماده ۳ قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب مجلس شورای اسلامی ، یکی از وظایف این سازمان تعیین حریم بناها، مجموعه مجوطه ها و تپه هایتاریخی ثبت شده و ضوابط خاص معماری و طراحی داخلی حریم این آثار می باشد. تعیین حریم کار بسیار حساس و دشوار می باشد که نیاز به تکلم معماری و شهرسازی و آشنایی با قوانین حقوقی دارد. بر همین اساس هر اثر تاریخی با توجه به اهمیت بستر خود می تواند چند حریم و درجه اهمیت داشته باشد که عبارتند از حریم حفاظتی ، حریم بصری، حریم کاربردی و حریم منظری.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، مکان های تاریخی ، جذب گردشگر