بررسی میزان مشارکت شهروندان در توانمندسازی سکونتگاه غیر رسمی (نمونه موردی : محله نوده در شهر مشهد)

سکونتگاه غیررسمی از آثار و پیامدهای نامطلوب شهرنشینی شتابان و یکی از چهره های بارز فقر شهری است که در درون یا مجاور شهرها (به ویژه شهرهای بزرگ از جمله مشهد) به شکلی خودرو، فاقد مجوز ساختمان، با تجمعی از اقشار کم درآمد و سطح نازلی از کمیت و کیفیت زندگی شکل می گیرد. لذا توانمندسازی این بافت ها بر اساس مشارکت اجتماعات حاضر و ساکن در این بافت شهری می تواند راهکاری هوشمندانه باشد که نه تنها از طریق آن می توان به حل معضلات محدوده پرداخت ، بلکه ازین طریق اشتغال زایی و به تبع آن سطح درامدی و فرهنگی را می توان در این نوع از سکونتگاه ها بهبود بخشید. پژوهش حاضر با هدف بررسی دلایل عدم مشارکت شهروندان در راستای توانمندسازی محله نوده در شهر مشهد (به عنوان سکونتگاه غیر رسمی )، پرسشنامه ای با حجم نمونه ۳۸۴ نفر و در مقیاس طیف لیکرت تدوین و ارائه نموده است . تجزیه و تحلیل این اطلاعات از طریق ماتریس کای دو، آزمون تحلیل عاملی تائیدی و آزمون تی تست تک نمونه ای انجام گرفته است و نتیجه حاکی بر آن است که به منظور توانمند سازی محله نوده می بایست فرایند اعتماد سازی با مردم و تشکل ها و مدیران را با یکدیگر و با اعضای درون مجموعه هر کدام از آنها برقرار کرد و این تنها از طریق اولویت بندی نیازهای ساکنین در محله و یافتن و ارائه راهکارهای کاربردی برای حل این مسائل ، اتفاق خواهد افتاد.

کلیدواژه ها:

مشارکت شهروندان ، توانمندسازی ، سکونتگاه های غیر رسمی ، محله نوده شهر مشهد