ارتقای پایداری اجتماعی و اقتصادی در فضاهای عمومی شهری نمونه موردی : پارک ائل گلی تبریز

حیات جمعی و رفتارهای اجتماعی در شهرگستره فضا و عرصه های زندگی شامل فضای زندگی خانوادگی و خصوصی خانه ها و فضای زندگی جمعی برای روابط اجتماعی در مقیاس همسایگی ، محله ای و شهری است . هر قدر خانه ها کوچک تر و محدودتر و فشرده تر شوند، نیاز به عرصه های باز و فضاهای جمعی و همگانی بیشترمی شود. پارک ها و فضای سبز شهری از اهمیت راهبردی زیادی برای بهبود شرایط زیستی جوامع شهری امروزی برخوردارند. پیش از این در مباحث توسعه پایدار، مسایل اقتصادی و زیست محیطی غلبه داشتند و کمتر به مباحث اجتماعی توجه می شد؛ اما امروزه پایداری اجتماعی یکی از ابعاد مهم توسعه پایدار در کنار ابعاد اقتصادی و زیست محیطی در شهرهاست ؛ که می تواند زمینه شکل گیری شهری پایدار؛ که امکان زیستن متناسب و هماهنگ شهروندان را براساس مشارکت ، حس تعلق ، جامعه مدنی ، هویت و... را فراهم سازد. پایداری اجتماعی در بر گیرنده مفاهیمی همچون حس تعلق ، مشارکت ، هویت ، دل بستگی به محل و... می باشد. در این میان فضاهای عمومی شهر به این دلیل که به عموم شهروندان تعلق داشته و همه شهروندان بدون هر گونه تبعیض جنیست ، نژاد، قومیت ، و سطح اقتصادی - اجتماعی ) و محدودیتی به آن دسترسی دارند می توانند نقش بسیار مهمی را در پایداری اجتماعی ایفا کنند. چنین فضاهایی سبب تعامل اجتماعی به عنوان پیش نیاز همگرائی ، حس تعلق ، مشارکت و نهایتا پایداری اجتماعی به عنوان ضرورتی انکار ناپذیر در تداوم توسعه پایدار شهری تلقی می گردند. این پژوهش می کوشد تا به بررسی نقش فضای عمومی در تقویت تعاملات اجتماعی مشارکت و حس تعلق ) که منجر به پایداری اجتماعی در شهر می شود بپردازد. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی پس از بررسی و شناخت محدوده مورد مطالعه ، به ارائه پیشنهادات جهت ارتقای اجتماعی -اقتصادی می پردازیم .

کلیدواژه ها:

فضای عمومی ، پایداری اجتماعی -اقتصادی ، پارک ائل گلی