بررسی عملکرد بتن پرمنفذ(متخلخل) در کنترل روانابی شهری

از جمله موارد دخالت بشر در محیط زیست ، تغییرات قابل توجه در نفوذ ناپذیر نمودن بخش هایی از سطح سازگار بوده و می توان از آن به عنوان یکی از روش های نفوذپذیر نمودن سطح زمین و کاهش حجم رواناب شهری استفاده نمود. در پژوهش آزمایشگاهی حاضر، به منظور بهبودعملکرداین نوعبتن ،اثراضافه کردن سبک دانه های پوکه معدنی و پرلیت (با اندازه ۶/۰ تا ۲/۱ میلی متر) و همچنین افزودن ۱۰% وزنی ریزدانه به نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت . در این راستا، پارامترهای تاثیرگذار برای استفاده از بتن متخلخل در سیستم رواناب شهری نظیر مقاومت فشاری ، ضریب نفوذپذیری و درصد تخلخل برای نمونه ها اندازه گیری شد. تحلیل نتایج آزمایشگاهی با استفاده از نرم افزار SAS ۹.۴ در سطح اطمینان ۹۵% برای تمامی نمونه ها انجام گردید. نتایج نشان داد که با افزودن ریزدانه به بتن متخلخل ، مقاومت فشاری افزایش و ضریب نفوذپذیری و درصد تخلخل کاهش می یابد. افزودن سبک دانه پوکه معدنی نیز باعث افزایش مقاومت بتن متخلخل و کاهش ضریب نفوذپذیری و درصد تخلخل گردید. اما سبک دانه پرلیت ، به دلیل وزن مخصوص کم ، علاوه بر کاهش ضریب نفوذپذیری و در صد تخلخل ، منجر به کاهش مقاومت فشاری در نمونه های بتن متخلخل نیز شد. به طور کلی ، سبک دانه پوکه معدنی به دلیل داشتن وزن مخصوص بیشتر نسبت به پرلیت و همچنین داشتن فضای خالی بیشتر در ساختمان داخلی خود دارای عملکرد بهتری بود.

کلیدواژه ها:

بتن متخلخل ، پوکه معدنی ، پرلیت ، سیستم رواناب شهری