مطالعه ی نشانه معناشناسی تایپوگرافی های عامه پسند در ایران

فرهنگ عامه در آفرینش بسیاری از آثار هنری ، الهامبخش هنرمندان بوده و شاهکارهایی در شعر، موسیقی ، نقاشی ، مجسمه سازی و تایپوگرافی با الهام پذیرفتن از آثار محلی و فولکلور در این سرزمین پدید آمده و جاودان گشته اند. این نوشتار در نظر دارد به اساسی ترین عامل اشاعه تایپوگرافی های عامه پسند اشاره کند و از طریق شناخت و بررسی باورهای مردم نسبت به برخی مسائل با استفاده از رویکرد نشانه معناشناسی ، به ثبت و ضبط این باورها به عنوان فرهنگی ناب بپردازد. اهدافی که این پژوهش به دنبال دارد علاوه بر ثبت باورهای گذشتگان، به حضور این باورها و عناصر در هنر تایپوگرافی عامه پسند امروز ایران به عنوان عنصری تزئینی و معناگرا، به ویژه در شکل گیری این هنر به صورت تعاملی و کاربردی با توجه به مبانی معناشناسی می پردازد . مهم ترین هدف این پژوهش دستیابی به یک رویکرد نوین در تحلیل تایپوگرافی های عامه پسند است که بر اساس آن ابعاد حسی و ادراکی ، عاطفی ، معناشناختی ، زیبایی شناختی ، کاربردی ، ارتباطی و تعاملی تایپوگرافی های عامه پسند موردتوجه قرار می گیرند. در این پژوهش ابتدا با تحلیل برخی عوامل و مولفه های ساختاری موثر در جریان تولید معنا در تایپوگرافی های عامه پسند، پرداخته شده است و روش تحقیق به صورت کیفی و از لحاظ ماهیت توصیفی - تحلیلی بوده و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای شامل اسناد چاپی ، فیش برداری و منابع آرشیوی است . ضمن تعریف و شرح برخی از مهم ترین ویژگی های هنر عامه به مسئله جایگاه تایپوگرافی در هنر عامه بر اساس معناشناسی پرداخته است .

کلیدواژه ها:

نشانه ، معناشناسی ، تایپوگرافی ، تایپوگرافی عامه پسند