تایپوگرافی مذهبی ، مولود مبارک گنجینه کهن خوشنویسی و مبانی حکمی -عرفانی

هنر تایپوگرافی ، هنر کلام مصور است . هنری که به واژگان هویتی تصویری برای فهم فراگیرتر و تاثیرگذاری بیشتر داده و از این طریق بعدی جدید به ابعاد نوشتار می افزاید. این هنر که شاخه ای جدید و از دستاوردهای گرافیک نوین می نماید، در سنت دیرینه خوشنویسی اسلامی ، مسبوق به سابقه بوده و با اهداف گوناگون در انحاء مختلف نظیر مرغ بسم الله، تنوعات کوفی ، طغراها و...تجربه شده و نتایجی غنی در پی داشته است . در سنت خوشنویسی که پیوند زیادی با عرفان دارد، حروف ، کلمات، نوع نگارش(قلم ) و نحوه خلق اثر در تمام مراحل ، هم از حیث ظاهری و هم از جهت باطنی محل مداقه و تاویل است و هنرمندان سالک ضمن در نظر داشتن این موارد، به تصویری کردن خط در قوالب تفننی اقدام می کردند. این تعامل دوسویه خط و تصویر، مجال ظهور آثاری شد که در عین زیبایی و بداعت ، تداعی نوعی تقدس و رازگونگی برای درک فاصله میان غیب و شهادت را داراست . واژه یا عبارت در نگاه اول در پردهای از حجاب هنر، ضمن آراستگی ، مخفی شده است . تحلیل تکنیکها و اسلوب خلق آثار هنرمندان معاصر در تایپوگرافی مذهبی نشان میدهد که آنان با استفاده از گنجینه غنی حاصل از دستاوردهای هنر سنتی موفق به کسب این درجه عالی از هنر شده اند.

کلیدواژه ها:

تایپوگرافی ، هنر سنتی ، خوشنویسی ، عرفان