بررسی صورتهای فلکی منطقه البروج در نقوش هنری ایران باستان و تداوم آن در نگاره های دوره اسلامی بر اساس نظریه کهن الگوها(موارد مطالعاتی : صورتهای فلکی گاو، کمان، شیر و ماهی )

بسیاری از نشانه های نجومی از جمله خورشید، ماه، سیارات و صورتهای فلکی از ادوار گذشته توسط انسان شناسایی شده اند و همواره زندگی او را تحت تاثیر قرار دادهاند. آدمی در طول حیات خود بسیاری از فعالیت های خود را بر اساس نظم این اجرام آسمانی پیش برده است . به همین ترتیب بسیاری از نشانه های کیهانی در آثار هنری ادوار مختلف قابل بررسی است . پرسش اصلی تحقیق حاضر این است که کهن الگوها چگونه باعث تداوم یک نقش نجومی در طول تاریخ حیات بشر شده است . هدف از انجام این پژوهش بررسی آثار تاریخی ایران باستان و چند نمونه نگارگری دوره اسلامی با رویکرد کهن الگویی است . روش تحقیق توصیفی تحلیلی است . روش گردآوری مطالب کتابخانه ای از طریق فیش برداری و تصویرخوانی است . روش تجزیه تحلیل دادهها کیفی است . بر اساس نتایج تحقیق می توان گفت صورتهای فلکی منطقه البروج در ادوار مختلف بر اساس باورها و اعتقادات بشر و به این خاطر که مورد پرستش و احترام واقع شده، در آثار مختلف هنری نمود پیدا کرده و تبدیل به کهن الگوهایی شده که نسل به نسل توسط ناخودآگاه جمعی به بشر امروز به ارث رسیده و همواره برای او دارای مفهوم و ارزش است .

کلیدواژه ها:

صورت های فلکی ، منطقه البروج ، ایران باستان ، دوره اسلامی ، کهن الگوها