نوسازی شهری

گسترش فضایی بی رویه و بدون برنامه ی شهرهای بزرگ و متوسط کشور در چند دهه اخیر باعث شکل گیری بافت های جدید شهری در مجاورت شهرها وجابجایی ساکنان و کاربریهای شهری به نواحی جدید گردیده است ، در نتیجه این جابجایی به تدریج بافت های کهن و قدیمی شهرها کارکرد وحیات اجتماعی - اقتصادی خود را از دست داده و هر روز بیش از روز قبل به فرسودگی کارکردی و کالبدی دچار می شوند. پدیده فرسودگی در بافتهای شهری برکالبد بافت و فعالیتهای اجتماعی - اقتصادی آن تاثیرگذار است ،فرسودگی کالبدی و فرسودگی حیات اجتماعی و اقتصادی بافت های شهری در یک رابطه متقابل به تشدید یکدیگر کمک کرده و موجب رکود هرچه بیشتر حیات شهری و تنزل شدید کیفیت زیست شهری در آن را فراهم می آورند. با توجه به مشکلاتی که این بافتها در کنار بافتهای جدید شهری ایجاد کرده تحقیق حاضر بر آن است تا پس از بیان اهمیت و ضرورت موضوع به لزوم مداخله در بافتهای فرسوده از دیدگاه نوسازی پرداخته و پس از بیان مفهوم نوسازی و فرایند آن به بررسی نظریه ها و دیدگاههای موجود و پیشینه آن پرداخته و سپس روند نوسازی را در ۶ محور روان بخشی ، بهسازی شهری ، محورهای فرهنگی -تاریخی ، نوسازی و بازسازی (تجمیع )، بافت مساله دار شهری و عمران و بهسازی مورد بررسی قرار داده است .

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، مداخله در بافت ، نوسازی شهر ، بهسازی شهر